պագում էին տիտղոսներին, ընդունում էին որ արիլնը լի՛նում է և մաքուր ու ազնիւ, իսկ երկրխ կառավարութիւնը համարում էին փոքրաթիւ ար ագնուածների բնական իրաւունք» ուստի ամեն մի՜ փորձ, որ ժողովրդի կողմից ուղղւում էր աքդ իրաւունքների դէմճ և րիտասարդութեան մէ, զզուան քի և ատելութեան փոթորիկներ էր վարուցանումկալին և փոքր թուով ագաաամի աներ։ Ահա ալս՝ երկ ու հակագակ ուղղութիւնների ընդհա րման ասպար էզ էր դարձել համալսարանական պար լա մեն տը։ Ալնտեզ արաասանւում էին ճառեր, բորբոքւում էին վիճաբանութիւններ ճիչդ այնպէս։ պէս իսկական պարլամենաում։ \ռրաքանչիւր կու. սակցութիւն ունէր իր պարագլուխը» հարցերըվճռւում էին ձայների մեծ ա մասն ութեամբ, բա191 ինչպէս այդ լատուկ է անգլիական ազգին։ Անկարգութիւններ երբէք տեղի չէին ունենում
ուսանողական երկրորդ աարին Գլադստօն մի նշանաւոր ճառ արտասանեց և այդ պատճառով պար լա մեն տի քարտուղար ընտր ուեց։ Ի սկ կէս՝ տարուց լետոլ նա արդէն բազմած էր նախագահական բազկաթոռի վյրալ և հմտութեամր դեկա վարում էր վյիճաբանութիւնները։ Նա ինքն էլ պահպանողական կուսակցութեան էր պատկանում՜ և 1831 թուին մի ռշ ակաւոր ճառ արտասանեց որ ուզզուած էր ազատամիտների պա հանձած բա
