Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/32

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

,,ր այս գերեզմանի ամփոփված է մի մԽ

ծադործութիւն , որ արժանի էր մեծ ու փաոահեդ յուշարծպնների, Ամեն ադդ իր երաիաադիտութեան աւէննասքանչելի ցոյցերն է թափում իրնուիրակպե գերեզմանների վրա, յոյս, օդ, լայնարճակ հրապարակներ է յաակացնում նրանց, որազէս դի ապաւորութիւնը ասզգոլ լինի, վեհւ Քւր է Մևսրոպի յալիաևնական օթևանի փաոահեղութիլՍը, հար է •սրուեսաը, որ նշանակէր, շեշաէր այո նուիրական վայրը,

ռէԻ1 1Ը ևայ՛ և այցելողն առաջին Վայրկեան մի տեսակ վիրաւորասԱք է զգում

Բայց դա վայրկենական ղգացմոճւք է, ն անցնում է շուտով, երբ հասկանում ևս

հայրենի բաղմադարեան իրականութիւհը։

/արող էր փաոահեդութիւնը կանգուն քքեալ, դիմանալ մեր հրկրում։ Մ ի երկիր է դա, ո բի սարերն անգամ մաշվել են յար&ակվոդների սյնխոն ձիւոների սմբակների աոակա թնչ կը դառնային կոթոէքներն ու մահարձսւնները, ևթէ նրանք դրված էլ լինէին Մեսրոպի դամբարանի վրա…

Արուեսաը հիացնում է կրթված, չուսաւոր սրտերը, բայց կաաադւնթիւն է ներշնչում վայրենիներին, որոնց հասկանալի է միայն քանդհլու, կողոպտելու պաշտամունքը։ Երկաթն ու որձաքարը ոչնչանում են