թլատելով հալած տհզեկութիւններից, թգաամութեան բեմի վրա երես։ն է գալիս իբրև ուրիշների հպատակ Անկասկած, նա ոչ իր ցեղական յատկութիւններով, ոչ իր թւով չէր էլ վարող անկախ գեր խաղալ այնպիսի մի ժամանակ, երբ Աոաֆաւոր Ասիայոլմ կազմվում էին վիթխարի, աշխարհակալ միապետութիւններ։ Կարևոր է, սակայն, ի նկատի առնել այն կազմակերպութիւնը, որ ստացաւ Հայաստանը, երբ վերքացել էր հայերի առաջխաղացութիւնը և տեղի վրա գանվող բնիկ ազգաընակութիւնը վերքնականապէս խաոնվեց նրանց Կետ։ Ուրարտական կամ նախաբայերի երկրում գոյութիւն ունէին բաղմւսթիւ մանը, անկախ իշխսքնոէ֊թիաննեբ, որոնք սեպաձև արձտնագրութիւնների ժէջ կոչվում են թագաւորռլթիաններ և որոնք հարկաւոր գէպքերում գիտէին միանալ։ արտաքին թշնամողն գիմագրելու համար։ Հայ֊
երը, տիրելով նրանց երկիններին, չը կարռղացան վերացնել տեղական անկախութիւնների այդ սիստեմը, այլ հարկադրված եղան իրանց պետական կազմակերպութիւնը
ենթարկել նրան, Այնպէս որ Հայաստանը
իր քաղաքական գոյութիւնը վերհնակասԱա պէս հաստատում է մանր էմնկախութիւնների մի խիտ ցանցի ձևով> գրանք մեր նախարարութիւններն են, որոնք, ինչպէս յայտ֊
