Ես նայում եմ. իմ առջև...

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
«Ի՞նչ ես կատաղել անմեղ արարքից...» «Ես նայում եմ. իմ առջև...»

Հովհաննես Թումանյան

Մանկություն


* * *


Ես նայում եմ. իմ առջև
Ահա տիրոջ աշխարքը.
Բերրի դաշտերը մինչև
Հեռու լերանց այն շարքը։

Լայնարձակ, դալարագեղ
Տարածվում են և կորչում
Մշուշի մեջ, իսկ այնտեղ
Ճոխ անտառն է կանաչում։

Ուր որ ազատ շրջելով

Ապրում են երե, գազան,
Եվ թռչունքը ճախրելով
Երգ են ասում գոհության։

Ահա, շքեղ դաշտի միջով
Գալարվում է և անցնում

Հանդարտ գետը մրմունջով
Հեռո՜ւ, հեռու է գնում։

Նրա դալար ափերում
Մինը հազար է բերում.
Սակայն ահա, մյուս կողմում

Կապույտ ծովն է մեղմ ծփում։

Ինչքա՜ն ճոխ է, հրաշալի,
Այս աշխարհը լայն, արձակ,
Ամեն մի շունչ աչքը լի
Կապրի այստեղ համարձակ։

Ես նայում եմ, և մի միտք
Հղանում է ինձանում.
Ինչո՞ւ համար են մարդիկ
Իրար զրկում, սպանում։


1889