Իմ կընունքին երկինքը՝ ժամ, արևը՝ ջահ սըրբազան...

Հովհաննես Թումանյան

* * *

Իմ կընունքին երկինքը` ժամ, արևը` ջահ սըրբազան,
Ծիածանը նարոտ եղավ, ամենքի սերն` ավազան.
Սարը եղավ կընքահայրըս, ցողը` մյուռոն կենսավետ,
Ու կընքողըս Նա ինքն եղավ, որ սահմանեց ինձ պոետ։

Հոկտեմբեր 21

1921

---