«Ինձ հարկավոր չեն քո խոսքերը...»

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
«Երբ ԲԱՌ-ը ձայն դարձավ...» Գրպանի բանաստեղծություններ («Ինձ հարկավոր չեն քո խոսքերը...»)

Աշոտ Գաբրիելյան

«Բոլոր բառերը մոխրացնել է պետք...»

Ինձ հարկավոր չեն քո խոսքերը,
Որոնց բառերը ես չեմ կարող վերծանել,
Ինչպես չեմ կարող հասկանալ ձկան համրությունը...

Որքան ինձ ժամանակը առաջ է մղում,
Ես այնքան փոշոտվում եմ անցյալով,
Որտեղ անընտել են բառերը...

Իմ խոսքը վախճանին է հասնում,
Իսկ բառը քո կրծքի վրա
Բացվում է դեղձի ծաղկի պես
Եվ ընտանի բառերը խեղդում են հիշողությունը։