Դու քսում ես հոնքերիդ սուրմա — դու անհո՛գ ես

[ 211 ]

XXI

Դու քսում ես հոնքերիդ սուրմա — դու անհո՛գ ես․
Ինչու՞ է տրտնջում զուր նա — դու անհո՛գ ես․
Ես գիտեմ թե՛ տրտունջը նրա, թե՛ քո այդ պայծառ

խնդությունը․

Տու՛ր դու ինձ մանկություն, տուր մա՛հ,— դու

անհո՛գ ես։