թիւններին - կապուած է շատ խոշոր չափերով
«հայ ազգ» կոչուած հաւաքականութեան բախտի
հետ: Գիտեմ, որ ժառանգել եմ ազգից հոգեկան
որոշ արժէքներ - իմ ներկայ կարողութեան խոշոր
մասը - եւ որ այդ արժէքները պահպանելու,
զարգացնէլու, աճեցնէլու ու նրանցից լիովին օգտուելու
համար, ես կարիք ունեմ ազգի գոյութէանն
ու օգնութեանը: Գիտեմ ապա, որ ազգն
էլ իր հերթին իր գոյութիւնը պահպանէլու ու
ինձ օգտակար լինելու համար, կարիք ունի իմ
կարողութեան, իմ աշխատանքին եւ իմ զոհաբերութիւններին:
Գիտեմ հետեւապէս, որ պարտականութիւններ
ունեմ կատարելու հանդէպ ազգին,-
պարտականութիւններ, որ՝ վերջի հաշուին՝
ինձ համար, իմ շահերը պաշտպանէլու համար
պիտի կատարեմ:
Տարբեր ազգեր (իսկ ագգերի ներսում՝ տարբեր
հատուածներ) տարբեր չափ - աւելի կամ
պակաս - օժտուած են ազգային գիտակցութիւնով:
Բայց գիտակցութեան մի որոշ նուազագոյն
չափ բացարձակապէս անհրաժեշտ է ազգ կազմելու
ու պահելու համար: Առանց գիտակցութեան՝
ազգը լրիւ ու ամբողջացած չէ, թէեւ ունենայ
առարկայական բոլոր տուեալները ազգային միութիւն
կազմելու համար:
Եւ որքան աւելի բարձր է գիտակցութիւնը,
այնքան աւելի ամուր, կայուն ու կենսունակ է
ազգը:
