Էջ:Ազգ և հայրենիք, Յովհաննէս Քաջազնունի.djvu/317

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

պետութեան առանց հարցնելու ազգաբնակութեան
կամքը: Ուրիշ խօսքով՝ իրենք բուրգունդացիներն
են — եւ ոչ թագաւորները, — որ
պիտի որոշեն, թէ Բուրզունդիան ո՞ր պետութեան
է պատկանելու — Ֆրանսիայի՞ն թէ Սպանիային:
Աւատական ժառանգելու իրաւունքին հակադրւում
է խիզախօրէն ժողովուրդների ինքնորոշման
իրաւունքը:

Յանուն այս իրաւունքի եւ վէճը արդարօրէն
լուծելու համար, գումարւում է Դիմոն քաղաքում
բուրգունդական Etatների ժողովը — այսինքն՝
առաջին երեք դասակարգերի — հոգեւորականութեան,
ազնուականութեան եւ քաղքենիութեան
ներկայացուցիչների ժողովը — որ այն
ժամանակ համարւում Էր ամբողջ ազվաբնակութեան
ներկայացուցչութիւն, քանի որ այդ արտօնեալ
դասակարգերից դուրս գտնուող զանգուածները
մարդու տեղ չէին դրւում: — Etatները
արտայայտուեցին Ֆրանսիայի օգտին եւ Մադրիդի
դաշնադրութիւնը այդպիսով բեկանուեց։

Նման մի գործողութիւն այսօր մենք Պլեբիսցիտ
(հանրաքուէ) կանուանենք:

Մեզ հետաքրքրող խնդիրի տեսակէտից կարեւոր
չէ, թէ Etatները ո՞ր աստիճանի էին ներկայացնում
Բուրզունդիայի ազգաբնակութիւնը
եւ թէ որ աստիճանի ազատ ու անկեղծ է եղել
Դիժոնի համագումարը:

Շատ հաւանական է, որ Բուարգունդացիների