ջեւ եւ հացն ու կաշին, բամպակն ու բենզինը
կերթայ որոնելու Արգենտինայում, Աւստրալիայոլմ,
Հիւսիսային Ամերիկայում...
Կարծում եմ որ կարիք չկայ երկարաձգելու,
այս ուղղութեամբ: Թէ «անկախ» անուանուած
պետութիւնները իրօք անկախ չեն — բառի իսկական
իմաստով, — թէ նրանք տնտեսական
իրաւասութիւնը սահմանափակուած է իրականութեան
մէջ գործադրելու կարողութիւնով, «կախուած»
է խոշոր չափերով ուրիշ պետութիւնների
բարեհաճ կամքից ու ընդհանրապէս ենթակայ օտար
ազդեցութիւնների — ակներեւ ճշմարտութիւն
է սա: Եւ այնքան աւելի ակներեւ, որքան
աւելի փոքր ու տկար Է պետութիւնը:
Այսուհանդերձ, Ֆրանսիայի կախումը օտար
պետութիւններից նոյնը չէ, ինչ է Կալիֆորնիայի
կախումը Միացեալ Նահանգներից. տարբեր ձեւի
ու տարբեր չափի կախումներ են սրանք: Հետեւապէս,
վերեւում տրուած հարցը մնամ է իր
ոյժի մէջ, այսինքն.
Այն սահմանափակ ու պայմանական անկախութիւնը,
որ դաշնակցային միութիւնների մէջ
վայելում են Կալիֆորնիայի դրութիւնն ունեցող
պետական միաւորները, — այդ չափի ու այդ
ձեւի անկախութիւնը կարո՞ղ է նկատուել զոհացուցիչ,
կարո՞ղ է կալիֆորնիացին ասել, թէ բաւարարուած
է պետականորէն:
