― 13 ―
Գ.
ԻՄ ՅԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆՍ
Երկարատեւ հիւանդութենէ մր վերջ, երբ սիրելի մայրս վեց ամիս առաջ մեռաւ, ես տասնըչորս տարեկան էի: Տարի մը առաջ, փոքր քրոջս հետ Ամերիկացիներուն Հօմ-Սքուլէն շրջանաւարտ ելայ:
Դպրոց եղած ատենս կը փափաքէի կեանքիս նշանաւոր օրերն ու պարագաները գրի առնել․ ահա այսօր կ՚սկսիմ այդ փափաքս իրագործել:
Անշուշտ կենսագրութիւն մր յետ մահու միայն ուրիշէ մը կրնայ կարդացուիլ, որով ստիպուած եմ անցքերը եւ դէպքերը իրենց բնական գոյներովը նկարագրել, առանց սուտի ճշմարտութիւնը արձանագրել։
Ճշմարիտ կենսագրութիւն մը գրողին հոգիին հայելին է. ասոր մէջ պիտի արձանագրեմ զգացումներս ու յուզումներս, վիշտերս ու հաճոյքներս, եւ պարագային համեմատ՝ անհատական կարծիքս ու նկատողութիւններս:
Ուրեմն, այսօր կեանքիս նշանաւոր օրերէն մէկն է․ այս յուշատետրովս ապագայ սերունդը գիս պիտի դատէ. արդ՝ կեանքիս գովելի կամ պարսաւելի կողմերը իրեն խղճին ու համոզման յանձնելով կը շարունակեմ։
Այսօր գրելու արժանի նշանաւոր բան մը չունենալուս, մեր ընտանեկան պատմութիւնն ընելով պիտի բաւականանամ:
Երեք եղբայրներս դեռ դպրոց կր յաճախեն, իսկ ես
