Էջ:Աղջկան Մը Յիշատակարանը (Girl's memories).djvu/56

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

կը խոստովանիմ թէ մինչեւ հիմա անոր նման համակրելի դէմքի մը երբեք պատահած չեմ:

Մեկնիլ ուզեց. խնդրեցի որ գիշերը մնայ եւ հայրիկիս հետ տեսնուի:

Գիշերը մնալու անկարելիութիւնը յայտնեց:

— Գատըգիւղ մինակ չեկայ. քոյրերս եւս միասին են. բարեկամի մը այցելութեան քացինք, եւ ես խոստումս կատարելու համար միջոց մը անոնցմէ բաժնուելով ձեզ տեսնել եկայ ըսաւ:

— Շնորհակալ եմ. աւելի ուրախ պիտի ըլլայի, եթէ ազնուուհի քոյրերնիդ եւս միասին բերէիք, ըսի:

— Խիստ լաւ, անկէ քիչ մը կանուխ մեկնելով ձեզ ներկայացնելու պատիւը կ՚ունենամ, ըսաւ:

— Չափազանց գոհ պիտի ըլլամ, ըսի:

Արդարեւ, ժամը իննին միջոցները երկու քոյրերը եւ քեռդուստրերը միասին առած՝ դարձեալ այցելեց:

Այս այցելութեան ներքին նպատակը պարզ աղջիկտես մը ըլլալը զգացի:

Սակայն նպատակնին ի՞նչ որ ալ ըլլար ես բոլորովին պարզ եւ անկեղծ կերպով վարուեցայ, իրենց նպատակը չհասկցած ձեւանալով:

Քոյրերը ամուսնացած են, ուսում չունին, բայց բարեսիրտ եւ համեստ կ՚երեւան:

Գալով քեռդուստրերուն, խիստ գեղեցիկ եւ բաւական զարգացած են. մեծ օրիորդը հայերէնէն զատ ֆրանսերէն եւ յունարէն կարդալ գրել գիտէ, եւ փոքրը հայերէնի հետ միայն ֆրանսերէն. զիրենք շատ սիրեցի:

Մեր խօսակցութիւնը լոկ բարեկամական եղաւ. ծանօթ խնդրոյն վրայ ո եւ է ակնարկութիւն չըրին:

Վերջին շոգենաւով մեկնեցան:

Չեմ գիտեր թէ իմ վրաս ի՞նչ գաղափար կազմեցին. անշուշտ իրենց կարծիքը եղբօրնուն վրայ մեծ ազգեցութիւն պիտի ունենայ: