Էջ:Աղջկան Մը Յիշատակարանը (Girl's memories).djvu/78

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Իր այս վտանգաւոր վիճակը տեսնելով սիրտէս արիւն կ՚երթայ:

24 Սեպտեմբեր

Հակառակ բոլոր ջանքերուս եւ ազդու դարմաններուս, հիւանդութիւնը արագ շրջան կ՚ընէ: Շատ անգամ զիս ալ չի ճանչնար, միշտ կը զառանցէ: Աստուա՜ծ իմ, անյուսալի վիճակ մը ունի, պիտի խենթենամ...:

Իր այս ծանր վիճակին մէջ կէս օրին յանկարծ ուշաբերելով՝ զաւակը տեսնել ուզեց:

Զգուշուեամբ իրեն մօտեցուցի զայն:

— Զաւա՛կս, զաւա՛կս... ըսաւ, խենթի պէս աչքերը բացած եւ իսկոյն անզգայ ինկաւ:

Կէս ժամ վերջն ալ հոգին աւանդեց:

Վրան ինկայ եւ յորդահոս արտասուքներովս զինքը ծածկեցի:

Բարեկամուհիները դժուարաւ զիս անկէ բաժնեցին ո՜հ, երանի թէ երբեք չբաժնէին ու զիս անոր հետ թաղէին...:

Կեանքիս մէջ առաջինն անգամն է որ սիրտս ու կեանքըս խորտակող սիրելիի մը կսկծալի մահը կը տեսնեմ...:

25 Սեպտեմբեր

Երէկ երեկոյին սրտահատորիս թաղման հանդէսը կատարելով իր փափուկ մարմինը ցուրտ ու սեւ հողին յանձնեցի եւ ձեռքովս ու արտասուքովս կնքեցի իր գերեզմանը:

Իր յիշատակը սրտիս խորերը անջինջ պիտի մն եւ իր գերեզմանը նուիրական ուխտատեղի մը:

Այսօր նորածին զաւակիս համար յարմար սնտտու մը վարձեցի:

Իր ցաւալի մահը այսօր թէ՛ հօրը եւ թէ մեր տունը գրեցի. զաւակիս ծնունդը կանխաւ հեռագրած էի: