Էջ:Այսպէս խօսեց Զրադաշտը.djvu/107

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Հաւատացէք ինձ, ի՛մ եղբայրներ, շատ վ***դ մե ռալ նա, նա ինքր ետ Չվերցնէր իր ւքարգապե -տութիւնը, եթէ նա իմ Հասակին Հասն էր. դրս* Համար նա բաւական աղԱիւ Լք՛

ք*այց նա դեո. Հասուն չէր։ Հասուն չէ սլատա-նոլ սէրը ե Հասուն չէ նաև նրա մարղուն ու աշ֊ խարՀ ատելր։ Կաշկանդլած ու ծանր են դեո. նրա սիրուն ու IIգւււ թեերրւ

Ւ՝այց տղամարդի մէ9 մանուկը աւելի ուժ եղ է քան սլատանու մէջ ե թախիծն էլ քիչ է• նա աւելի լաւ է Հասկանում ասլրելն ու մեոնելը։

Աղատ մաՀւան Համար ե աղատ մաՀւան մէջ, մի սրբաղան բացասող, վ * ասող, երբ <1 այո է ասե• լու ժամանակ չկայ. այսպէս է նա Հասկանում կեանքի։ ու մաՀըւ

Որ ձեր ւ ՐաՀր մարդի ե երկրի ար աաալորուէքե չւինիտ իժ բարեկաւքեեր, այս եմ խնդրում ես ձեր Հոդոլ մե էլրից ւ

Թող ձեր մաՀւան մէջ դեո. ձեր ոգին ու ձեր առաքինութիւնը վաուի, որպէս վերջալոյսն է Հրա-վաուում երկրի Հ՚՚՚-^ջը* այ[աէդէս ձախոդել է ձէելւ մաՀը։

Ալ՚Դ՝ կամենում եմ ես- ինքս մեոհել, որ դուք, իմ բարեկաՏեե ր, ինձ Համար երկիրը աւելի սիր էք։ Ել նորից Հ»ղ եմ ոլդում դառնա լէ որ ես Հանգչեմ նրա մէջ, որ ձնեց ինձւ

ճշմարիտ, մի նպատակ ունէր Զրադաշտը» նա ձգեց իր գնդակը. ե դուք, իմ բարեկաԱեեր, իմ նպատակի ժառանգութիւնն Էք, ձեղ եմ ձգում ես ո սկէ գնդակը։

Աւելի սիրով տեսնում եմ ձեդ, իմ բարեկամ-նեո. ոսկէ գնգակ խաղալիս* քան Տեացած Բ"["Ր բան երր։ ՛հրա Համար էլ դեո մի քիչ դեգերում եմ երկրի '[րայ* սերեցէք ինձ։

Այսպէս խօսեց Զրադաշտը։