Ժան: Ես ո՛չ այլ ունեմ, ո՛չ հայր. ես մի խեղճ երեխայ եմ, բայց բարի Աստուածը ինձ կօգնէ:
—Ես էլ աշխալհ ման պիտի գամ, շարունակեց օտարականը. եթէ ուզում ես միասին ճանապարհորդենք, ընկեր լինենք:
—Ամենայն սիրո՛վ:
Ու միասին շարունակեցին նրանք առաջ գնալ։
Շուտով նրանք իրար սիրեցին, որովհետև երկուսն էլ բարի էին: Բայց Ժան նկատեց, որ անծանօթը իրանից աւելի գիտուն էր. նա շատ էր ճանապարհորդել և կարող էր ամեն բանի մասին խօսել:
Արեգակը բարձրացել էր արդէն երկնքում. հետևաբար մի մեծ ծառի տակ նստան ճաշելու համար: Մի պառաւ կին անց էր կենում նրանց մօտից: Նա այնքան ծեր էր, որ քայլում էր բոլորովին կռացած, յենուելով մի ձեռնափայտի, և կռնակին կրում Էր մի խուրձ, ո՛ր հաւաքել էր անտառից: ժան տեսաւ ողորենու երեք գաւազան, որոնց ծայրերը նրա գոգնոցից դուրս էին ընկնում։ Երբ նրանց առաջ հասաւ, պառաւը սահեց ու ընկաւ սուր ճիչեր արձակելով,
