Էջ:Անի.djvu/19

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

վերցրին Միչագետքի Եդեսիա քաղաքը, իհարկե կոտորեցին ու քանդեցին Այդ աղեար ողբաց Ներսես Շնորհալին իր ձի ոտանավոր դրվածքի մեջ որ այդ շնորհալի բանաստեղծի ,ավա գույն գործերից մեկն է համարվում Ո155 թ )հ Քանդված Եդեսիան Շնորհալոլ բերանով դիմում է աշխարհի չորս կողմր, որ ամենքը ողբան իր սոսկալի դժբախտությունր, Գալով հայոց աշխարհին, նա հաակապ1ս Անի քա .լաքին է դիմում, հարյուր տարիների ընթացքում Անին ար դեն շատ աղետներ էր տեսել նրան ձեռքից ձեռք էին խ^ւմ նրան վաճառում էին այս կամ այն իշխանավորին նրան քանդել էին մարդիկ, քանդել էր և գետնաշարժը, Բայց նա

,,ոլ է, ողբալի ես\ոլ է, ի1 ձ վիճակակից ևս ^ Դու էլ ձայ նակցիր ինձ որռվհետե մի ժամանակ դոլ էլ էիր վայելոգ ինչպես քողով ծածկված հարս, մերձավորներին շատ ցաք կալի էիր, իսկ հեռավորները քեզ փափադում էին տեսնել Այգ ժամանակ դու ուրախ էիր ցնծում էիր, Քո մանռլկներր

Աղջիկները միշտ երգոՕէ Ւին, քնար էին ածում խաղում իսկ քո թաղավորն երբ պանծայի էին գլխին թագ գրած նստռմ էին աթոռի վրա է, ղոբքերը այս ու այն կողմից գա լիս էՐ նրանց հրամանը ,սե,ոլ, Քո Կաթռւդիկե եկեղեցին երկնքին նման և հավասար էր հայրապես,ներ եպիսկոպոս ներ, քահանաներ կանգնում էին ա/գ տաճարի մեջ պատ֊հ

քնչպես ամաոնային ծաղիկ Անօրենի անողորմ սուրբ որ մեր արյան սոված է Որ չէ կշտացել և Ա կշտանում մինչև ,ր վերջ կգա մեզ համար այդ սուրբ հասավ քեղ ինչպես այժմ ինձ է հասել հնձեց ակաստանի բույսերը կաք աչ հա սակում, արմատից քանդեց այգին անհաշիվ դիակներ փռեց որոնք անթաղ մնացին, գազանն երի կերակուր, Քեզ ղերի արին երուսաղեմից էլ ավկի գերի, Ա,գ քո աղետով