օ օ Ըստ պատմութեան Հրամայականին՝ մենք է որ արդար նայինք ոչ միայն աչքով, այլ ճիգով, մեր վերջին ուժերը զօրակոչի ենթարկելով, զէրար բգքտելու փոխարէն՝ ար– դարութիւն բերենք մեր լէճերուն և սարերունթ, արդա– րութիւն բերենք մեր անթաղ մեռելներուն: Ահա՛ միակ ճամբան: Բանաստեղծը «Երազի Թեւով» ահա թէ ինչ կ՝ըլլայ. - Օտար երկնի տակ՝ նստած ստուեում, Հոգուս մէջ բանտած խշշոցը հասկի, Սառած աչքերս թարթում եմ,թարթում, Ու փշրւում է երազն այդ ոսկի։ Այո,օտարութեան արեւը նոյնիսկ երբ մենք նստած ըլլանք «ստւերում»,կը խամրեցնէ մեր երազները։Նոյն արեւը թեւեր կու տայ մեր երազներուն՝ հայրենի հողին վրայ: Արմանտին համար Մասիսը որբ է։ Պարոյր Սեւակին նուիրուած բանաստեղծութիւնը հոս արտագրելու փորձին չդիմացանք,ընթերցող բարե¬ կամներ,ահա «Եւ Այր Մի՝ Սեւակ Անուն>>... քերթուածը ձեզի կը ներկայացնենք որպէս Արմանտի սրտէն բխած եղբայրական խօսք. - Նախանձեցին... Աստուածները նախանձեցին Ու խանձեցին Որթատունկը մեր քերթութեան, Անմահ բանի ու դպրութեան՝ Ողկոյզներով իր ծանրաբեռն, Որ ելնում էր յաւէտուղէշ Անմահութեան ծաոն ի վեր... Խաղով մի գէշ Խորտակեցին մութը ճեղքող լոյսի մի սիւն . 30 .
