Էջ:Գիրք Որդիական, Թորոս Թորանեան.djvu/158

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

— Փափազեանը մերժել է իր ութսունամեակի տօնակատարութիւնը...

Վիրաւոր առիւծը քաշուած էր իր քարայրին մէջ՝
իր ցաւին հետ առանձին մնալու համար:

Տարօրինակութի՞ւն, երբե՛ք։

Եւ ահա սփիւռքահայ ուսանողներու մէջ ծագեցաւ
համարձակ միտք մը, իւրովի տօնել Վահրամ Փափազեանի
ութսունամեակը: Բայց ինչպէ՞ս:

Կը կազմուի ծրագիր: Ամենէն առաջ ապահովել ժամագրութիւն
մը մեծ դերասանէն հետ: Վարպետին ութսունամեակը
նշել էր իսկ տունէն մէջ, ստանալէ ետք իր
համաձայնութիւնը, եւ իրեն հետ որոշել մասնակից ուսանողներու
թիւը: Կարդալ ուղերձ մը եւ ապա յանձնել յուշանուէր
մը:

Ժամադրութիւն մը ապահովէլու պաշտօնը տրւեցաւ
բժշկական ուսանող՝ Ժոզէֆ Կիտանեանին եւ այս
էջերը ստորագրողին:

Երկուքս, հեռախօսով ժամադրուեցանք, որ իր մօտ
երթանք եւ տեղւոյն վրայ պարզենք մեր ծրագիրը եւ ապահովենք
իր հաւանութիւնը:

Համաձայն եղաւ ընդունիլ մեզ:

— Ի՞նչ կուզէ՜ք, չոճուխներս...

— Կուզենք ձեզի այցելութիւն մը տալ, վարպե՛տ,
ժամադրութեան մը համար:

— Ովքե՞ր Էք, չոճուխներս...

— Սփիւռքահայ ուսանողներ, Վարպե՛տ:

— Այսինքն, ո՞ր երկիրներէն...

— Հալէպէն, Պէյրութէն, Դամասկոսէն, Պաղտատէն...

— Հալէ՜պ, Հալէ՛պ... շո՛ւտ եկէք, շո՛ւտ, պէտք
ունիմ ձեզի, չոճուխներս, շուտ եկէք, կը սպասեմ...

Երեւանի Լենինեան պողոտայի թիւ 59 շէնքէն, ուր
մեր բնակարանն էր, մինչեւ Քիեւեան փողոցի թիւ 5 կամարին
վրայ բարձրացած շէնքը, մեծ չէր տարածութիւնը: