Հրեղէն ձիու սարերուն տակ շրջուած բաժակին, ուրկէ կը
հոսի...
«Այդ մեր ժողովրդի համբերութեան բաժակն է,
անուշս: Այո՛, շուռ Է եկել բաժակը, Դաւիթը ուզում
Է ասել — թո՛ղ արդարութիւն լինի հայ ժողովրդին:
Դիտել ես չէ՞ թէ ինչպէ՜ս բնութիւնը
օգնել է ինձ եւ պրոնզագոյն գարձրել ժայռաբեկորը
շրջուած բաժակի տակ: Այդ գոյնը շեշտում է մեր
պահանջը։
Ես՝ վերացած մտիկ կընեմ իր տարերքին մէջ մտած
Վարպետը, որ իր աչքերը լայնօրէն բացած՝ իսկական
տանտէրի նման կը խօսի եւ ոչ որպէս վարձակալ, որ անփոյթ
պիտի գտնուէր իր նստած տան պակասներուն հանդէպ։
— Ի՞նչ ծրագիրներ ունիք, Մաէսթրօ, մօտիկ ապագյի
համար:
«Ծրագիրներ շատ ունեմ, անուշս: Ծրագիր չունենալ
նշանակում է չապրել: Հասկանալի՞ է: Հայկ
Բժշկեանցի՝ Գայի Էսկիզներն եմ պատրաստել:
Պիտի աշխատեմ Գայի արձանի վրայ:
—«Ինչո՞ւ յանկարծ որոշեցիք Գայը քանդակել
Վարդան Մամիկոնեանէն ետք:
«Անո՛ւշս, Վարդանը անցեալէն եկող հերոս է: Պիտի
մեր նոր ժամանակների հերոսներին էլ ցոյց տանք:
Սովորական մի հերոս չէր Հայկ Բժշկեանցը: Առասպելական
մարդ էր: Յեղափոխութիւնը շատ հերոսներ
տուեց: Բայց Անդրանիկի նախկին այս զինուորը
բոլոր այդ հերոսների մէջ փայլեց հիւսիսային
աստղի նման: Հայկ Բժշկեանցը ո՛չ միայն առասպելատիպ
հերոս Էր, այլեւ մտածող մարդ, զօբավարի
բնատուր եւ ակադեմական խելքով։
Ահա թէ ինչու ուզում եմ քանդակել այս զօրավրին,
այս հերոսին, այս հային:
Իրաւ վայելք մըն էր Քոչարին հետ զրոյցի նստիլը
