ածկում իր գո հութիւնը» էքհոլ գնան աղքատների թող հեռանան, ասում էր նա քծա
հանդիակից քանակութեամբ դիւ դա ցիներ կը
գաղթեն իրլանգիա և կը բա.նեն հեռառածների ոեղըուԻրախ ուսուելով այս տեսակ մտքերից։ շանղիսղի հողատէրերը իրանց կողմից ոչինչ հանք չէին խնահում, որ փախցնեն իրլանդացիներին։ ՚գ4ու սովը չէր վիրքացեէֆ դես. մարղիկ կոտորւում էին անթէթիւնից, երբ սկսուեցին հողատէրերի յբարբարոսութիւնները» Օրէնքը նրանց ի րաւունք էր տալիս աժեն ժամանակ վաւնդել դիւղացիներին իրանց հողերից։ և ահա ակդ իրաւուքը նրանք գործադրում էին լաքն չափերով։ §եղի էին ունե։ Գում ղ աղան ական ղարհուրե լի աե սար աններ»
գիւղացիները արաաքսւում էին երբ կա՜ մենում էր հողատէրը։ Ոչ փոթորիկը, ոչ անձրեըէ ոչ ձիւնն ու բուքը չէին կարող արգելք հան՜ գի սան ալ» ք\ւժասպաոծերերը, օրօրոցի երեխանեռը3 հխանգները և մեռնողները—ամենքը պիտի հեա.անալին և պիտի Տնակին բաց երկթեքի աակ» Ահ» թնչպէս է նկարագրում մի եպիսկոպոս այդ դժբախ աների գրութիւնը։ ս Աքսօք, եօթն հարիւր մարդիկ վոնդուեցան իրանց բնակարաններից, թէե նրանցից ոչ ոք, բացի մի հատ մարդուցյ ոչինչ պարտ չէր հողատիրոհ» հհսաիկանապետի օ։ Գնականները, որոնք նշանակուած էին այդ աղնիւ, աչխաաասէր մարդկանց տները քանդելու համար
