Էջ:Գլադստօն.djvu/164

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Աս սարիան է ի չը կամենալով երկու. իշյիէանութիւնների՝ միացումը՝ անցալ իւրքիտյի կողմը տութիւնները նորից ժողով կաղմեցին հար ի ղում՝ հատկապէս այս հարցը կա րղաւո րելու համար Ահա այղ ժամանակ գլաղ աօԱ համայնքների ժողովում արա աս ա՜սեց մի գեղեցիկ հառ, պաչապանեց Մ»/դամիայի և վալաիւիայի միացման գործը։ «քա1։ մետ ական պե աութիւնր երկար ժամանակ չէ կարող պա հպան ել իր գոյութիւնը Նւրոպայում , ասաց նա և խորհուրդ տուեց չնորհել քրիստոնեայ աղղութիւններին ինքնավարութիւն։ Իւրքիասյի դերիշխանութեան աակ ։ Վերհին հան ղամանքը նա հարկաւ ՜էր էր համարում այն պաաճասւով, որ թիւրրաց ժառան ղու թեան աչք դրած պետութիւնները աոիթ չոնենան յափչտակութիւններ անելու և պատերաղմ ու խոովութիւններ յա րուցանելու։ Աււ աււահարկութեան սաստիկ ընղղիմացալ լօրդ 0)ամերստօն, որ շարունակում էր հաստատ քքնալ իր դ Պրծա4։ Ահադին սիէալի մէջ։ \ֆակայն \ք օլդաւիայի ն. վյալաիէիայի միացումր կատարոլած իրողութիւն դարձաւք ը նայած ալմերստօնի հակառակութեան և հԻիւրքէայի բողոքներին։

Դոիմի պատերաղմից յետոյ Գլադստօն ե՛րեք տարի հեուու Անաց պետական գործերից ՜նրան հէին համակրում և համակրել չէին կարող մի այնպիսի ժամանակյ երբ Պալմերստօնի ասս հհ էր փայլում։ Գլադստօն հայրենասէբ չէր