— Բարի եք եկել, ձերդ ողորմածություն, պարոն մաեսե Պեդրո,— շարունակեց իջևանատերը։— Որտե՞ղ են ապա ձեր կապիկն ու թատրոնը, ինչո՞ւ ես չեմ տեսնում նրանց։
— Ուր որ է կգան,— պատասխանեց ուղտի բրդից շոր հագածը,— ես առաջ ընկա տեսնեմ՝ կարելի կլինի՞ գիշերել ձեզ մոտ։
Դոն Կիխոտն իսկույն հարցրեց իջևանատիրոջից, թե ով է մաեսե Պեդրոն և այդ ի՞նչ թատրոնի ու կապիկի մասին էր խոսում։
Վերջինս պատասխանեց.
— Դա շատ հայտնի մարդ է, արկղով թատրոն ման ածող, որ վաղուց շրջում է Մանչայում և ներկայացնում, թե ինչպիս արի Գայֆերոսը ազատեց Մելիսենդրային։ Բացի այդ, նա մի կապիկ էլ է հետը ման ածում, որի հազվագյուտ արվեստին կարող են նախանձել ոչ միայն կապիկները, այլև մարդիկ։ Եթե դուք նրանից բան եք հարցնում, նա ուշի-ուշով լսում է ձեզ, ապա արագ ցատկում տիրոջ ուսին և, թեքվելով նրա ականջին, շշնջում է ձեր հարցի պատասխանը, իսկ մաեսե Պեդրոն բարձր կրկնում է։
Այդ միջոցին վերադարձավ մաեսե Պեդրոն, հետը՝ սայլ, որի վրա տիկնիկային թատրոն կար արկղի մեջ, և մի անպոչ, մեծ կապիկ էր նստած։
Դոն Կիխոտը տեսավ թե չէ, հարցրեց.
— Ձերդ ողորմածություն, գուշակող տիկին, ասացեք, տեսնեմ, que perce pigliamo[1], ի՞նչ կլինի մեր վերջը։ Ահա ձեզ երկու ռեալ։
Նա հրամայեց Սանչոյին, որ երկու ռեալ տա մաեսե Պեդրոյին, որը կապիկի փոխարեն պատասխանեց և ասաց.
— Պարոն, այդ անասունը ապագայի վերաբերյալ ոչինչ չի պատասխանում ու հաղորդում։ Նա շատից-քչից գիտե անցյալի և մասամբ ներկայի մասին։
— Գրո՜ղը տանի,— բացականչեց Սանչոն։— Ես քոռ գրոշ չեմ տա իմ անցյալը գուշակելու համար՝ ո՞վ կարող է այդ ինձնից լավ իմանալ։ Իսկ փող տալ, որ քեզ ասեն այն, ինչ որ ինքդ գիտես՝ մեծագույն հիմարություն կլինի։ Բայց քանի որ կապիկը գիտե նաև ներկան, ահա իմ երկու ռեալը և թող նրա կապկային ողորմածությունն ասի ինձ, թե ներկա վայրկյանում ի՞նչ է անում իմ կինը՝ Թերեսա Պանսան և ինչով է զբաղված։
Մաեսե Պեդրոն չկամեցավ վերցնել փողն ու ասաց.
— Ես չեմ ուզում վարձատրություն վերցնել, քանի դեռ չեմ աշխատել։
Այստեղ նա երկու անգամ աջ ձեռքով խփեց ձախ ուսին, կապիկը վայրկենապես թռավ ուսի վրա և, դունչը խոնարհելով տիրոջ ականջին, սկսեց արագ-արագ ատամները զարկել իրար, ապա արագ ցատկեց գետին, իսկ մաեսե Պեդրոն մեծ փութկոտությամբ չոքեց դոն Կիխոտի առջև և, գրկելով նրա ոտքերը, ասաց.
— Ես գրկում եմ ձեր ոտքերը, որպես կգրկեի Հերակլյան սյուները, օ՜հ, մոռացության տրված թափառական ասպետության փառապանծ վերակենդանացնող։ Օ՜հ, ասպետ, դոն Կիխոտ Մանչացի, որի արիությունը գերազանցում
- ↑ Իտալերեն դարձվածք է, բառացի նշանակում է՝ ձուկ ենք բռնելու, այսինքն՝ ի՞նչ ենք անելու, ինչի՞ց ենք սկսելու, Ծ. Թ.։
