մի կողմ քաշվիր և աղոթք ասա, իսկ ես այդ միջոցին անհավասար և ահեղ մարտի կելնեմ նրանց դեմ։
Ու նա խթանեց Ռոսինանտի կողերը, առանց ուշ դարձնելու Սանչոյի ճիչերին, որը հավատացնում էր, թե նա ոչ թե հսկաների վրա է հարձակվելու, այլ՝ հողմաղացների։ Դոն Կիխոտը հաստատ համոզված լինելով, որ իր առջև հսկաներ են, ականջ չդրեց զինակրի ճիչերին։ Նա առաջ էր սլանում, բարձրաձայն բացականչելով.
— Միք փախչի, վատհոգի և ստոր արարածներ, որովհետև ձեզ վրա հարձակվողը մեն-մենակ ասպետ է։
Այդ միջոցին թեթև քամի բարձրացավ, և ահագին թևերն սկսեցին պտտվել։ Նկատելով այդ, դոն Կիխոտը շարունակեց.
— Եթե դուք ավելի շատ ձեռքեր ունենայիք, քան հսկա Բրիաբեյը և թափահարեիք, դարձյալ հատուցումից չէիք խուսափի։
Այս ասելով և հոգին իր տիրուհի Դուլսինեային պահ տալով, նա, վահանով պաշտպանված, նիզակը ճոճելով, բաց թողեց Ռոսինանտի գլուխը, հարձակվեց ամենամոտիկ հողմաղացի վրա և նիզակը խրեց նրա թևը։ Այդ րոպեին քամին թափով պտույտ տվեց թևը, և թևը, փշուր-փշուր անելով նիզակը, քաշեց իր հետևից և ձիուն, և ձիավորին, որոնք ամենաթշվառական վիճակում թռան բավականին հեռու։
Սանչոն, իր էշի ողջ արագությամբ, շտապեց տիրոջը օգնության և մոտենալով, համոզվեց, որ տերն ի վիճակի չէ տեղից շարժվելու՝ այնքան ուժզին էր նա գետին տապալվել Ռոսինանտի հետ։
— Ձերդ ողորմածություն,— բացականչեց Սանչոն,— չէի՞ ասում, որ դրանք հողմաղացներ են։ Ախր դա միայն այն մարդու համար չի պարզ, որի գլուխը ջրաղաց է։
