Էջ:Երկեր - Սրբուհի Տյուսաբ.djvu/135

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

է դեռ և ազատ, մինչդեռ ես անկախ չեմ։ Ոչ երբեք այնչափ ծանր երևցան շղթաներս որչափ արդ։ Զքեզ ունենալու համար երկիրն ամբողջ կը դղրդեի և սակայն անկարող եմ խորտակեմ լու շղթաները զոր ես անձամբ դարբնեցի և զորս կատեմ հոգ– վով չափ։ Միայն իմ դառն վիճակիս վբա կը խոսի մ առանց Հիշելու այն վիշտն որ պատճառեցի քեզ, այն արտասուքն որ թափեցիր։ Դու Փարիզ եկար զիս գտնելու համար։ Բայց ես զքեզ սիրադրուժ կարծելով^ շատ իսկ փութացի քոլ պատկերդ հալածելու համար ուրիշինն անոր տեղը դնել։ Բերանս անիծեց զքեզ, բայց սիրտս պաշտեց միշտ։ Մեր աղետից պատճառն՝ Հերիգան, չուր հանցանքը կը տուժե այս միջոցիս, բայց ի՞նչ օգուտ. անոր պատիժը կը վերադարձնե" ինձ իմ Մ այտաս։ Գիտեմ որ շատ տաոապեցար, հե ղ հրեշտակդ իմ, զիս հավատա֊ դրուժ համարելով։ Քոլ բերանդ անիծե՛՛ց զիս արդյոք ինչպես իմս ղքեւր Սիրել ղքեզ և լացնել, պաշտել և հեռացնել, մեր եր-կաբին մեջ սոսկալի անջրպետ ^մի դնել, ահա՛ կատարած գործս։

Գթությո" ւն, ողորմ ե թշվառին որ չգիտեր թե ցա<վյէ կամ արա/սւսն ա անմեղությանդ վրա, և որ կը գտնես գանձ մի՝ զայն վերստին կորսնցնելու համար։ Ողորմ ե՛ անբախտին որ ձեոամբն իսկ քոլ և յուր կորուստը պատրաստեց։ Գթությո ւն» V այտա՛, ներե ինձ, սիրե զիս վերստին եթե դադրեցար զիս սիրելե, ղի սերդ մութ գիշերույս փարոսը պիտի ըլլա։ Գթությո ւն* վատաբար խաբեցին զիս> դու ինքդ դատե։

Ամբաստանեցին զքեզ իբրև ուխտադրուժ) գրեցի քեզ տեղեկություն ուզելու համար, ու նամակս անպատասխանի մնաց♦ հետո ճամփորդեցի, և երբ վերադարձա ի Փարիզ վեր֊ ջապես քու կողմեդ լուր ստանալու մտոք, որչա՛՛փ ցավս մեծ եղավ երբ ակնկալություններս ի դերև ելան։ Երկրորդ նամակ մի ևս հղեցի քեզ և նույն լռության հանդիպեցա, որով մոռցված րլլալս հետևցուցի վճռողական կերպիվէ Ո՛՛վ արդյոք իմ վիճակիս մեջ այսպիսի դժոխային խաբեության նահատա կր ւՀր րւչար։ Վեց ամիսե ավելի կորսված մարդ մ* էի, հուսա֊ հա աության ովկիանոսին մեջ ինկած՝ խաղալիք եղած էի ահե֊ ի սւ մոոլնչ կոհակացն, նավամատույց մի որոնեցի ի փրկու-թյ՚՚՚ն, զթած ձեռք մի խնդրեցի զիս ազատելու համար, և երբ

113

  • ա;>