Կոմսն արդեն նշմարեց վիճակս, ե հորդորեց զիս բա* րեխառն կլիմայի մը ներքև անցունել ձմեռվան եղանակը1 խոստանալով ինձ ընկերանալ ամենուրեք։ Նաև առա -ջարկեց ինձ յուր հարստության մասնակցել զիս, պնդելով թե եղբայր մ* իրավունք ունի այսպիսի նվեր մ՝ ընելոլ քրոջ մի որ կրցավ զոհել մանավանդ յուր վանական խաղաղությունը։ Մերժեցի բացարձակապես այդպիսի առաջարկ մի, և յուր թախանձանքն ամենևին չփոխեց որոշում ս։ Այս մ երժում ես կը նեղանար այն, ինչպես ես ալ յուր բազմիցս կրկնված աղաչանք են» Իրավ է որ այդ նոր ապացույց մի էր յուր անսպառ վե^ հ ութ յան։
Երբ կոմսը բաժնվեցավ, չարաչար հուզվեցա, որով տկա-րությանս ալ սաստկացավ։ Կ՛ըմբռնես անշուշտ թե անկարելի Էր անտարբեր աչոք նայիլ այն դատարկության զոր անզույգ բարեկամ մի լեցուցած Էր երեք ամիսե իվեր։ Առանձին կը մտախոհեի երբ Էեոնին մոտենալը տեսա, միանղամայն յուր դեմքին անղսպեյի հուզմունքը։
— Ի նչ ոէնիս, Հևոն, սաստիկ բորբոքած կերևաս, ըսի։
— Վախնամ, պատասխանեց, որ նորանոր աղետից պիտի ենթարկվինք, զի Հերիգան բանտեն փախչելու միջոց գտեր Է։ Տուր պահապանը կը պնղե միայն այդ փախստյան գործակից ՝ԸԼԼա1Ը և "չ այլ ինչ) և այդ կինը գտնելու ջանքերն ապարդյուն մնացին մինչև հիմա։ Ա(դ ժանտ կինն որ բնավ չխղճմտեցավ այնչափ անօրինություններ ընելու, արդ ի նչ բանի կարող չէ երբ մեծ վյւեժ մ՛ ունի լուծելու։ Գիտես արդեն որ Պետրոս մահվամբր տուժեց յուր սերն. իսկ մենք ինչո՛՛վ արդյոք պիտի տուժենք այդ կնոջ աաերւթյանր։
էԼյս խոսքերն ահով պաշարեցին զիս։ Եթե ապահով րԱայի թե ես պիտի րլլամ Հեր իգայի վրեժ խնդրո ւթ յան նահատակը, բոլորովին անհոգ կը կենայի։ Բայց մինչև ցարդ մահվանս չփափազեցավ, այլ յուր սլաքները սիրելյացս ուղղելով ուզեց վիրավորել զիս։ Կրնա՛՛մ աներկյուղ ապրիլ Հուլիանեիս նկատմամբ. կրնա՛՛մ Տիգրանս հապահովի համարիլ։ Քունս սարսափելի երազներով հուզված Է, օրերս ալ մտատանջությամբ։ Թվի ինձ տեսնել նորանոր աղետս զոր Հերիգայի սրտմտությունը մեզ կը պա տրաստ ե մթության մեջ։ Կը կարծեմ անոր սպառ–
126
