Էջ:Երկիրներ եւ մարդեր, Թորոս Թորանեան.djvu/104

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

լաւ հասկցէք, մենք ջարդը տեսած սերունդ ենք, ահաւորր տեսնողին պահանջքն ալ մեծ կիլչայ։

Վայ ձեզ չհասկցողին Կարապետ Փօլատեան։ Բայց եկէք, համաձայ­նինք, դուք ալ երկիրը հասկցէք, երկրին մարզիկը հասկցէք քիչ մը աւելիով, քան հասկցած էք մինչեւ այսօր։

Դուք գրականութեան մարդ էք։ Ի՞նչ նոր գործ ունիք։

Կ*ուզեմբարեւել ձեզ դարձեալ։

Հալէպ

Ս. Ղաղար գացած էի այդ ամառ: Լսած էի, որ Հայր էւիրեմր հոն էր։ Ջինք անձամբ չէի ճանչնար։ Ուղեցի տեսնել։ Ըսին հիւանդ է։ Պա­ տասխանելի.– Հայաստան կ՚երթամ, ըսելիք մը անի՜0:

Նուէր մը ղրկեց իր մէկ ազգականին, որ հայրենադարձ էր։

Տարիներ ետք, Հալէպ հաստատուեցաւ Հայր Եփրեմ։

Մխիթարեան վարդապետները կարծէք բանակայիններ ըլլան, ո՜ր ճակատի վրայ, որ իրենց պէտքը զգացուի, հոն կը ղրկուին եւ իրենք կ*երթան։

Տէր Ղ ազարեան վար դա պետին յանձնուեցաւ Հալէպի ճակատը։

Գործ, միշտ ալ եղած՜ է գաղութներու մէջ։ Աշխատողները եղած են քիչ։ Ու ահա, Հալէպի մէջ փակուած կը մնար մեր Մխիթ՜արեաններու վարժարանը։ Հայր էփրեմը եղաւ այն Մխիթարեան վարդապետը, որ իրեն համար կեանքի գործ նկատեց Հալէպի մէջ Մխիթարեան վար­ ժարանի վերաբացումը։

Ել վերաբացուեցաւ դպրոցր։ Զէ՜ որ կաթիլը Ժայոը կը ծակէ, կիսէ հայ ժողովուրդը, եթէ հետեւողական է։ Ու վարդապետին հետեւողականութեան միացան ճիգերը Յովհաննէս Պասմաճեանին, համեստ հայու մը, որ պետական ղէմքերու բարեկամութիւնը վայելելո ւն, Հայր Եփրեմի ճամբէն կրցաւ հեռացնել ածէն խութ ու խոչընդոտ։

Սփիւռքի մէջ կա^յ աւելի մեծ գործ, քւս ն հայ դպրոց մը հաստատելը, մանաւանդ պահելր, պահելր։

եր մնայ Հալէպի Մխիթարեան վարժարանը։

Յաճախ կը հանդիպիմ իրեն դպրսցի պաշտօնատունին կամ շրջարակին մէջ: Մերթ դասախօսութեան մը կը հրաւիրէ զիս, մերթ գիրքեր կու տայ։ Եր գիրքերր։

եր կարդամ ու կիսեմ.– Զեզի աւելին տրուած է ի վերուստ, քան դոլք կու տաք մեղի, վարդապե՜տ, եթէ նոր գործի մը վրայ չաշխատիք, ձեզ ծոյլ պիտի կոչեմ։