Էջ:Երկիրներ եւ մարդեր, Թորոս Թորանեան.djvu/132

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Խիսս1 նամակ մը գրեցի իրեն, Անդրէասեանի միջոցով։ Զպատասխանեց։ Միայն ըսած է Անդրանիկին.– Այս նամակը գրողը եըեխայ մըն է, կը մեծնայ ու կը հասկնայ, թէ կարելի է նաեւ չգրել...

ԳլըՏեանն ու Անդըէասեանը, 1935 թուականին կը մեկնին Հայաստան։ 15ամեակն է Խորհրդային Հանրապետութեան։ Ուխտագնացութիւն մըն է։ Բերկրանքի ալիքներուն վրայ են երկուքն ալ։ երկուքն ալ ահա կէս դարէ աւելի այդ հայրենիքին երկրպագուն են, անոր քաղաքացիները։

Գլրճեանը հետապնդելէ չհրաժարեցայ։ Ինք մնաց լուո։ Օր մը, երբ երեւան ուսանող էի, Արմենիա հիւրանոցին առջեւէն անցած պահուս տեսայ մարգ մը, որուն փողկապը վիթխարի դրօչի մը պէս կը ծածանէր։ Ամերիկացի մը րըալու է մտածեցի ու մօտենալով մարդուն, ըսի.– Ամերիկայէնն էք։ Բեզի ինչ, պատասխաներ մարգը։

Հայրենակից, ըսի, ես ալ Հալէպէն եմ, ինչ կայ որ։ Մարդը մեղմացաւ եւ ինչէ՞ն գիտցար, որ Ամերիկայէն եմ, ըսաւ։ Փողկապէդ, եղաւ պա­ տասխանս։

Այս մարդուն ըսի, թէ Ամերիկա բանաստեղծ բարեկամ մը ունիմ, որ տասնամեակներէ ի վեր չի պատասխաներ նամակներուս։

Ո՞վ է այդ բանաստեղծը, ըսաւ խօսակիցս: Չես ճանչնար, Ալեք Գլըճեանն է, ըսի։ Վըա^ս կը խնդաս, ըսաւ խօսակիցս: Ինչո^ւ խնդամ, բարեկամ: ք^այց Ալեքը եղբայրս է, հարաղատ եղբայրս: Լաւ, ըսի շուարումի պահէ մը ետք, քանի այդպէս է, գործս դիւրացաւ, կրնալս նուէր մը տանիլ իրեն իմ կողմէս: Սիրով, ըսաւ Գ/րճեանին եղբայրը:

Տար ըսիք ահա սա երկու ծրար... հայհոյանքները իրեն, իր գրելէ դա գրելուն համար: Պարապ ձեոքերս պարզեցի օդին... ու կրկնեցի... վեր­ ցուր սա պարսաւանքով լեցուն ծրարները ու տար եղբօրդ, իմ կողմէս, անունս Թորոս է:

Այդ պարսաւներս ալ անպատասխան մնացին:

Վերջապէս 1980ին, երբ երկու օրով գացած էի Լոս Անճելըս, մելգոնեանցի դասրնկերներս տեսնելու, Անդրէասեանին միջոցով տեսայ այն բանաստեղծը, ղոր հալածեցի երեսունվեց տարի:

Սպաոնացի: Անդրանիկը կը խնդար: Անդրէասեանի պնդումներուն վրայ, վեր ջին տարիներուն րաներ մը սկսայ գրել, ըսաւ Պ՝լը ճեան: Լաւ, ուրեմն յուսանք, որ շուտով գիրք մը կքունենանք քեզմէ: երնայ ԸԱաԼ։ Լ^աըայայտ կռիւ մը ըրի Ալեքին հետ Անդրէասեանի գլգլան խնդուքին տակ:

1984ին, երկրորդ հանդիպում: Գանատայէն թռիչք կատարեցի ուդիղ նէկ ու միակ ծրագիրով - վերցնել ինչ որ ունի Գլրճեանը եւ գիրք մը տպել իրմէ:

Անդրէասեանի յարկին տակ ենք: Աու գայ Գլրճեանը, այս հոգի մարդը, որ Անդրանիկին հետ իր ընկերութեան վաթսուն տարիներուն րն–