ՍԱՈԳԻՍ @ԷԶԵԱՆ - ԶԱՆԳՈՒն, Պոչիս ծնաւ ու մեծցաւ Իսթանպուլի մէջ։ Մաս կազմեց իսթանպուլահայ գրականութեան։ Խան դա վառ աղայ էր, խանդավառ Խորհրդալին Հայաստանով ու քանի որ խանդա վառութիւնը երբեմն կր նմանի իր հունէն դուրս եԱող գետին, Զանգուն ալ իր խանդավառութեան ալիքներէն քշուելով ելաւ դուրս Ւսթանպուլէն ու շունչր առաւ Փարիդ։
Շաւոեր կարծեցին, թէ Փարիզի մէջ թթուածինր առատ է, ուստի լոյսի այս քաղաքին մէջ կարելի կըլլայ մաքուր օդ շնչել։ Անոնք չէին գիտեր ու Սարդիս է^էչեանն ալ չէր գիտեր, որ ամէն տեղ մաքուր Օդր կր պատկանէր դարաւորներուն։
Զօրաւոր րԱալ սլէտք էր։ Ու Սարգիսին ուժր այնքան մեծչէր, երբ իր տարիքն ալ գումարումի օրէնքով մը մագլցի դէպի աւելի մեծ թիւեր։ Զայց չյուսահատեցաւ։ Գրեց։ Գրեց նոր բանաստեղծութիւններ ու հրատարակեց նոր գիրքեր։
Ամէն ան գամ Փարիդ երթալուս, եթէ չտեսնեմ զինք, գէթ հեռախօսով կր կապուիմ։
Ֆրանսահայ Գրողներու Միութիւնը չգար պարբերական մը կր հրատարակէ «Արահետ» անունով, ահա այս թերթին խմբագիրն է Աարգիսը։ Նուազածեն ֆրանսահայ գրողներու ուժերը այս պատճառով ալ արահետ մը կր հրատարկեն, երբ Պողոտայ մը բանալ պէտք է։
Հայ գրականութեան պողոտաները մի այն հայրենի հողին վրայ կրր՜ նան ըլլալ։
Վերջին ան գամ Սարդիս Զանգուին հետ էի, երբ գացինք Պելճիքայի Սանս քաղաքր. Գանի է Վարուժանի ուսանած համալսարանին այցելութիւն տալու եր խոնարհելու բանաստեղծին դիմաքանդակին առջեւ։
Ս Զանգուն ինքնագիր բանաստեղծութիւն մր կարդաց։ Ես նոյնպէս։
Սարդիս Զանգուն կր շարունակէ հոսիլ հակառակ Սփիւռք անապատի կչանիչ աւադներուն։
