ԲԱԲԳԷՆ ՓԱՓԱԶԵԱՆին մասին խօսելով կարելի է հաստատել, թէ այս բժիշկը թատերագէտ է եւ անսպառ ոգեւորութեան տէր մարգ։
Օր մը, երբ իր դարմանատունը Պէյրութի Ս. Նշան եկեղեցիին մօտերն էր, հանդիպեցայ իրեն։ Կքուզէր որպէս հիւանդ ընդունիլ դիս։ Իրարու ծանօթչէինք։ Ըսի, թէ եկածեմշնորհաւորելու զինք Լուիճի Փերանտեըոյի մասին իր հրատարակած դիըրին համար։
Ուրախ դրոյց մը ունեցանք։ Լաւ դիրը երբ, ըսի, կբ շնորհւսւ որուին, բայց թերի ու սխայ գիրրերը ՝ ոչ։ Մասնաւոր ակնարկութի՞ւն մը կընես, հարց տուաւ Փաւիազեան։ Անշուշտ, ըսի, օրինակ, ճշ մարտ ան ման շեմ գտներ Ալեր ս ան դր ա պոլի դաշնադիրին շուր2 գրած գիրքդ, որուն մասին երէց ընկերներդ այլ հաստատումներ ըրածեն։
Ժպիտը խածաւ։ Ինր խօսրի տակ մնացող մարգ շէր։
Լուիճի Բերանտեըոյին համար կրկին շնորհակալութիւններ յայտնեցի եւ դուրս ելայ։
Անկասկած, բժիշկ Փափազեանը նպաստ մը բերաւ պէյրութահայ թատերական շարժումին։
⁂
ԵԴՈԻԱՐԴ ՏԱՍՆԱՊԵՏԵԱՆը մէկ անգամ տեսայ։ Հայաստան, Սեւանի ափին։ Յաղումր չկրցաւ զսսլել: Ոտքի ւ(րայ չկրցաւ լալ սակայն։ Նստաւ ու լացաւ կռնակը դարձուցած Սեւանին ու Գեգամայ սարերուն: Տսւսնապետեանր չէր ուզեր, որ մեր կապուտաչ Սեւանրք ամսլածրար սարերր իր արցունքը տեսնէին:
Անգամ մրն ալ գրողներու տան մէջ, քյրեւան, երբ ակնարկութիւն նր կ^Աար իր պատկանած կուսակցութեան մասին, առաւ քալեց, չուզեց լսել րեմախօսր...
Սերունդներ դաստիարակած մարգ էր։
