⁂
ԱՆԴՐԱՆԻԿ ՆԱՃԱՐԵԱՆը կարծէք դար մը առաջ գրել սկսաւ։ Հրապարակ եկար նեբգաղթի օրերուն եւ հրատարակեց «կրակէ Արդարութիւն» պատմուածքներու ժողովածուն; Ջինք ճանչցայ այդ օրերէն: Իր գիբքը խոստում մրն էր: Բառասուն տարիներէ ի վեր կր խոստանայ: Անդրանիկր կարծեց, որ խարբերդցի րԱալը կր բաւէ, որ գրող դաոնայ:
Բանաստեղծութիւն ալ փորձեց։ Արձակը խոստում մրն էր, բանաստեղծութիւնը հոն ալ չհասաւ:
Փորձեց խմբագիր րլլալ։ Գրական պարբերական մը հրատաբակեց «Մշակոյթ» անունով։ Լաւ ձեռնարկ էր: Փաստեց, որ կրնայ խմբագիր ԸԱալ: Ու հոն կեցաւ: Այսինքն, մէկ քանի թիւ «Սշակոյթ» հրատարակելէ ետք, գործր դադրեցաւ: Անցած է տասնամեակ մը այն օրէն ասդին, որ դադրած է այդ գեղեցիկ ձեոնարկը ու տակաւին Նաճարեանր կը շարունակէ ներկայանալ որպէս խմբագիր:
⁂
ԳԷՈՐԳ ԹԷՍԻԶեԱՆր բժիշկ է։ Համարձակութեան հե տ եբկուոբեակ է։ կը գրէ բանաստեղծութիւններ, կր նկարէ, կր փորձէ թատրոն: Իր գրած բանաստեդծութիւ ններր առաւելաբար ինք կր հասկնայ։ Ընթեր ցողներէն քիչեր: Ուրեմն, ընթերցողներուն մակարդակը բարձր չէ՜°։
Ջինք ճանչցայ Գամասկոսի իր ուսանողական օրերէն: կար հայ ուսանողական կազմակերպութիւն մը: Գէորգբ կը կազմակերպէր դա սախօսութիւննեւր, շարժման մէջ կր պահէր հայ ուսանողութիւնը:
Գնաց Ամերիկա մասնագիտանալու: Գրեցի իրեն, Գէորգ, դուն ալ դաւաճանեցիր գաղութին: Գացիր: Պատասխաներ, թէ չէ դաւաճանած։ Պիտի գայ: Ու Գէորգ իսկապէս եկաւ: Եղաւ այն քիչերէն, որ Ամերիկայի մէջ սիրտի մասնագիտութեան տիրանալէ ետք վերադարձաւ Աուրիա: Առանձին գնաց ու երբ վերադարձաւ երեք հոգինոց ընտանիք էր: Տոկոսով եկաւ:
Ունէր ադջնակ մր, մանչուկ նրն ալ հոս ունեցաւ։ Ընտանիքին թիլր բարձրացաւ չորսի:
Բանաստեդծութիւ ննեբու երկու գիրք հրատարակեց Թեմիգեան, <հԾով եւ կղզի» եւ «Շարժում»: Հոն կը պաշտպանէ յառաջադէմ գաղա–
