⁂
ԱԼԵԲՍԱՆԳՐ ՍԱՐՈԻԽԱՆը առաջին անգամ չէի տեսներ, բայց առաջին անգամ հետր խօսեցայ փարիզեան սրճարանի մը մէջ:
Բատէ փողոցէն անցած պահուս, տեսայ իր դէմքը ապակիին ետեւէն։
Ո**վ մէկ անգամ տեսնելէ ետք Սարուխանի դէմքը, կրնայ մոռնալ զայն։
Ջինք քանի-քանի անգամներ տեսած էի Պէյրութի մէջ։
Բայց ահա, ինքը, Սարուխանը, նստած էր փարիգեան սա սրճարանին մէջ։
Ներս մտայ ու - Բարեւ, ընկեր Սարուխան, ինչպէ^ս էք, ըսի։ Ոտքի ելաւ եր դի ծան կ ա րիչր, առաւ ձեռքս, նստէ նայինք փաշաս, ըսաւ, նստէ նայինք, ի^նչ կ*ուզես առնել։
Նախ ծանօթանանք, ըսի Լաւ, լաւ, կարսոնին բան մը ապսպրենք, իշտէ հայ ես, քիթէդ բերնէդ կը հոսի հայութիւնդ, բան մը ապսպրենք, կը ծանօթանանք:
Ծանօթացանք։
Աչխոյժ, խօսոգ-խնդացոգ մարգ մր։ Սարուխանը։ Պահ մը նստելէ ետք, Աարուխա ն նե րողութիւն խնդրեց ինձմէ, ըսելով թէ ժամադրութիւն մը ունի։ Ես ալ ժամադրութիւն ունիմ, ըսի Ո^ր կոգմր։ Այսինչ կողմր։ Հոն ո^ւր, բաւական հեռու է։ Հոն ուսուցիչ մը ունիմ, ըսի, Մելգոնեանէն, Պրն. Պօդոս Գէոըգեանը, իր մօտ պիտի երթամ։
Աստուած իմ, գոչեց Սարուխան, այսպէս ալ զուգադիպութիւն, ես ալ հոն պիտի երթամ։ Տիկ. Գէորգեւանր կնոջս ընկերուհին է։ Երբ Գահիրէէն ճամբայ կ^ելյէի, խստիւ պատուիրեց տեսնել իր ընկերուհին, առանց խապրիկներ բերելու չվերադառնաս, րսաւ, այլապէս տուն չփնդունիր դիս... Եփր, ելիր, միասին երթալ ճակատագրուած էր մեզի։
Գետնուղին կքօրօրէր մեզ։ Գէորգեաններուն բնակարանին հեռաւորութիւնը մեր գտնուած կէտէն ուղիդ մէկ ժամ էր։ էս ուզեցի առիթը օգտագործեւլ եււ հարցումներ տալ Սարուխանին յօդուածի մը նիւթը ունենալու համար։
Անցայ գործի, հանեւցի թուդթ ու գրիչ ա- ըսի.– Ընկեր Սարուխան, մեր տեսակցութիւնը սկսած է, ինչո^ւ ձնած էք...
Փորձանք ես, տգայ, ըսաւ Սարուխան, ռփ թեր թին համար է։ Ըսի Հայաստանի «Գարուն»ին եւ Պէյրութի «Նայիրի»ին համար։
Լալք 1ալք հասկգայ ըսաւ, ծնած եմ երգիծանկարիչ ըԱալու համար։
Ամրոգջ յիսուն վայրկեան հարցումներ կու տայի Սարուխանին եւ կ*արձանագրէի Վարպետին պատասխանները։
