ուստեսիլէն եւլոյթ ունենալու Գեմիրճեանի գիրքին մասին եւ Ֆրանսայի նախագահ ա Զօրավար Տր ո/ի շնորհակալութեան դիրին արժանացայ:
Այս ըսելով, Վիքթոր կարտոն վազեց դէպի իր սենեակին աջակողմեան պատը, Հոն զետեղուած գզրոցէ մը նամակ մը դուրս քաշեց ու դրօշի պէս շարժելով աջ ձեռքովքիթիս տակ դրաւ - կարդացէք պարոն, ըսաւ, ահա Տր Աոլին նամակը:
կարդացի: Իրաւ, որ զօրավարը շնորհակալութիւն կը յայտնէր Վիքթոր կարտոնին:
Ոայց այս նամակը արդեօք պւս տշա ճո ւթիւններր յարգող - փրոթոքոլ - Ժէսթմըչէ՞ր։
Այնուհետեւ, Վահրամ կաքաւեան, աջ վազեց, ձախ վազեց, զանազան գզրոցներէ, դարակներէ հարիւրակ մր նամակներ բերաւ ու թափեց ոաքերու ս տակ:
կարդաք պարոն, ըսաւ, կարդացէք սա նամակները, իմ գիրքերուս մասին են: Հայր իր պատեանին մէջն է; Մենք պէտք է դուրս գանք մեր պատեանէն։ կարդացէք, ահա օրինակ, սա նամակը, որ ինծի ուղղուած է պելճիգացի րնթեւրցոդուհիէ մր:
Հրահանգ էր: կարդացի: Ֆրանսերէն ազուոր նամակ մըն էր, ուր պելժ կին մր կ յրսէր, թէ նոր շէնք մր կաոուցել տուած է, ու պատրաստ է յարկաբաժին մր ամբողջ յատկացնել Վիքթոր կարտոնին, որ մեր հայ րենակիցը երթայ այնտեղ հեղինակել իր գրական ստեղծագործսւթիւններր
Սքանչեւյիաոաջարկ:
Նամակներուն առատութիւնը, անոնց բովանդակութիւնը, իրականութիւններ էիր: Գրագէտին ժեսթերն էին թատերական:
Ու տակաւին կիսեն թէ, ըսաւ կաքաւեան, Վիքթոր կարտոնը չի կարդացուիր; Փաստերը թող խօսին։
Այսօր Վիքթոր կարտոնր չկայ; Փաստը այն է, որ իր մասին խօսողներ ալ չկան:
Արմէն էիւպէ ն - Շահնուրն ալ չկայ, րայց Շահնուրի մասին կը խօսին թէ ֆրանսացիր, թէ / հայերը:
Իսկապէս փաստերը թող խօսին...
