Էջ:Երկիրներ եւ մարդեր, Թորոս Թորանեան.djvu/260

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Յաջաղ ընդա նա եցաւ։ Խմբական ցուցահանդէսներու մասնակցեցաւ: Հայրենական մամուլր գրեց իր մասին։

Յանկարծ, չեմ գիտեր ինչու, լսեցի, որ Բաջազ Պէյրութկը գտնուի, եւ վերջնական։ Չտեսայ ղինք։

Միջոց մր ետք լսեցի, որ հաստատուած է Նիւ ծորը։

1983ին, հեոախօսով կապուեցայ իրեն, քաթարաքթի գործողութեան ենթարկուած էր։

1984ի Նոյեմբերին, Նիւ եորք էի, իր տունին մէջ: Նկարներ, նկար­ներ... Անդադար կաշխատէր Յաջաղ։ Կինը այդ պահուն տունը չէր: Գտցած էր աշխատանքի։ երեւան գտնուած տարիներուն կաշխատէր «Սովետական Արուեստ» ամսագիրի խմբագրութեան մէջ որպէս մեքենադրուհի։

Ւ^նչր ձեդ բերաւ Նիւ Եորք, կիսեմ։ Ըրածս անզգոյշ հարցում էր, զոր շեմ կրնար չուղղել հայրենիքէն իւրաքանչիւր դուրս եկողի։

ճշմարտութիւնը րսե^մ, հառաչեց Յաջադ.– Ամէն մարդ դիմում կուտար։ Մենք ալ տուինք։ Յոյս մր չէինք կապած մեր դուրս եըելուն հետ եւ պատճաո ալ չու նէինք հայրենիքը լքելու։ Յանկարծ, մեր դիմումը ընդունւեցաւ։ Չհաւատացինք։ Ամէն ինչ դասաւորեցինք, բարձրացանք օդանաւ, այդ մե^նք էինք, օդանաւը հայրենի հողէն վերցուր մեր անիւները... ճրզ ըրաւ հոգիս, ու այդ ճրզը... մի հարցներ, մինչեւ այսօր կը շարունակուի։ ես ի^նչ գործ ունէի Նիւ Եորքի մէջ...

Խոնաւցած էին աչքերը Յաջագին...

ՈլրՒհ շատ բան պատմեց իր ապրումներէն Յաջազ։ Վերի ըսածը մեկնաբանութեան կր կարօտի՜:

Կը գրեմ, Յաջադ, ըսի, այս ըսածներդ։ Գրէ, ըսաւ, ճշմարտութիւն է, կը ստորագրեմ ալ։ Չեմ կրնար տանիլ սա թուղթը Նիւ եորք։ Այս տողերը կր գրեմ Յաջաղին պատմելէն ուղիդ տաս ամիս ետք։

հաջաղէն եկար մը ունիմ «Հայ Աղջիկը»։

Յւս ջա ղ ր հայութ եամբ կ՚ապրի։ Այսինքն հայրենական յուշերով...

ՅԱԿՈԸ ՓԱՓԱԶ։ Այսպէս կր ստորագրէ վանեցի ծնողներու զաւակ Փաւիազեանր իր նկարներր։

Արուեստագէտ տղայ է։ Կապրի Փարիզ։ Զիս իր մօտ տարաւ նկարիչ Ժերանեանր։

եր եւոնենք իր բնակարան արուեստանոցէն ներս: Պատերուն վրայ պարապ տարածո/թիլն գրեթէ չկայ։ Ամէն տեղ։ իր գործերը։ Ու գրեթէ բոլոր գործերը իրենց որպէս նիւթ ունին հայկական եղեռնը։