Էջ:Երկիրներ եւ մարդեր, Թորոս Թորանեան.djvu/262

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Հերիք է, կիսեմ, Ժեր անեան, այդ հիւթը մոռցիր, ման աւանդ որ նրշած մարդդ յւսրպեյի եւ սիրուած անձնաւորութիւն է։ Ոչ, չի կենար, այդ ուդղութեամբ յեղուն անյաղթահարելի է, իր յեղուն արգեյակ չունի, որ խօսքերը արդեւյակէ։

Ժերանեանի երփնագրերը կր դիտուին։ Արուեստագէտ է։

ԱՐՏԱՒԱԶԴ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆր կր յիշեմ Պէյըութէն։ Հայրը երբ Անթիյիաս էր, Արտաւ աղդ կր շայկէր նկարչական եռոտանին եւ բնութեան ծոցին մէջ կր նկարէր...

Անցաւ Ֆրանսա: Շրջան մր ցոյցեր նկարեց։ Հռչակուեցաւ։

Օր մը Գառղուին հարցուցի.– Ւ^նչ նկարիչներ ունինք Ֆրանսայի մէջ։ Այսպէս պատասխանեց Վարպետը.– Ժանսէմը կայ, Շարթը կայ, կան ուրիշներ ալ՝ Թիւթիւնճեան... Արտաւազդ մը կար, բայց ինչ եղաւ, ով գիտէ...

Արտաւաղդր լծուեցաւ հանրային աշխատանքի, դարձաւ ղեկավար­ ներէն մէկր ԺԱՖ-ին, ֆրանսահայ երիտասարդութիւն:

Ընկերային աշխատանքներր շատ ժամանակ խլեցին իրմէ։

Օր մր. գացի իրենց տունը փարիղեան արուարձանի մը մէջ: Ւրմէ կր յիշեմ «կնոջ Դիմակներ»ր։ Նուրբ նկարիչ է Արտաւաղդր:

Պոոթկուն վերադարձ մր իրմէ, ակնկալելի է: Այդ վերադարձը պիտի ուրախացնէ ոչ միայն մեզ, իր արուեստը սիրողներս, այլ մինչեւ անգամ Սկիւտարի հայոց գերեղմանատունին մէջ ննջող մեծ դաստիարակը։ Ռէթէոս ՊէրպԼր եանր, նկարիչին մեծ հայրը:

ՌՈԻԲԷՆ ՄԵԼԻԲի մասին շատ լսած էի։ կուզէի տեսնել զինք: Դի՜ տէիք որ ֆրանսերէն կր գրէ: Ընդունուած բանաստեղծ է: Եղած է գեր­մանական գրաւնան շրջանին, դիմադրական բանակի զինուոր, վայելած է բարեկամութիւնը ֆրանսայի պարծանք, մեծ բանաստեղծ՝ Փօլ էլիւարին, արժանացած է մրցանակներու:

Փարիղ եմ: կր կապուիմ Ռուբէն քշելիքին, հեռախօսով: կր մա­կագրուինք Շանդ էլիղէի մօտերր մեթրոյի ելքին: կիսեմթէ ես հայերէն թերթ մր կարղա/ով զբաղած պիտի բրամ:

կր գտնենք զիրար: կր նստինք մայթեզրի սրճարան մր ու կր զրու–