ցենք եր կար։ Ֆրանսւս ձնած ու մեծցած ֆրանսագէտ բանաստեղծը մաքուը արեւեւաՀայերէնով կ^արտայայտուի - Ւ^նչ բանի եմ պարտական ձեր այցելութիւնր:
կըսեմ. թէ երեւանեան «Գարուն» ամսագիրի թղթակից եմ, ու մեր այս զըոյցը պիտի վերածեմյօդուածի։
Զգացուել եմ կիսէ Ռուբէն Մելիք։
Այդ յօդուածս տպուեցաւ «Գարուն»ի մէջ։ Անկէ ետք, շատ հանդիպումներ ունեցայ բանաստեղծին հետ: Ւր դերը մեծ եղած է Լէղ էտիսիոն Ֆրանսէ Ռէիւնիի հրատարակած հայ բանաստեղծութեան համայնա պատկերը ընդգրկող գիրքին հրատարակումին մէջ՝:
Շատ կր սիրէդւ Պարոյր Աեւակը: Անոր «Հաշուիլ Մեքենաները» բանաստեղծութիւ նր իրեն համար համանուագ մըն էր:
Հայրենիքը Ռուբէն Մելիքէն, ինչպէս նաեւ ՎաՀէ կոտէլէն թարգմանաբար մէկ-մէկ բանաստեղծութիւններու ժողովածու հրատարակեց։
եր տեսնէր, որ հայ ֆրանսագէտ հեղինակներու թի^ը այնքան ալ փոքր չէ՜ Հանրի Թըու այեայ, Արմէն էիւպէն, Վահէ կոտէլ, Ռուբէն Մելիք, Վիքթոր կարտոն, Արթիւր Աղամ ով, Վահէ ՝իաշա, Շարլ Ագնաւուր եւ այնքան ուրիշներ...
Ռուբէն Մելիք խորապէս մարդկային բանաստեղծ մըն է։ Վերջին անգամ երբ ղինք տեսայ ձայնը խզուած էր։ Անցեալ տարի։
Եր երգերր պիտի չխգուին երբեք։
⁂
ԱՀԱՈՈՆ կր ստորագրէը ՏԱՏՈՒՈԵԱՆը, Բրակայի այս երբեմնի ուսանողր, Գանիէլ Վարոււքանի րնկերը, որ պատահաբար աղատուեցաւ եղեռնէն։ Աղատու եղաւ րսեւլր խօսրի ձեւ մըն է, երբ այս բանաստեղծը ապրելու, վերապրելու տառապանքը ապրեցաւ մինչեւ իը մահը։
Տեսած էի զինք Թօփալեանի տպարանին մէջ, անշուշտ Փարիզ, անգամ մրն ալ Աճէմեանին ճաշարանը, որ էր երբեմն, հայ գրողներու, արուեստագէտներու կեդրոնատեղին, հայկական ճաշերով, պատերուն հայ ֆետայիներու եւ մտաւ որ ականներու նկարներով։
Տետոյ, ինծի րսին, թէ անօգնական մնալուն փոխադրուած է Փարիզէն դուրս Սոն Սորանսիի հայկական ծերանոցը։ Ահա «կարմիր Աւետարանը» գրողին վախճանը։
Գրած եմ հեղ մր։ Արձակուրդով ընտանեօք կը գտնուէինք Փարիզ։ Ելայ գացի Սոն Մորանսիի հայկական ծերանոցը, ուրիշներ պիտի ըսէին հայ տարեցներու տունը, խօսելու համար Ահարոնի հետ։
