⁂
Որքան բաբի եղած էբ ու բերքառատ աբգանդր հայ մայրերուն 1809 թուականին, հայ ժողովուրդին համար։ Այդ տարին, իրարմէ աշխարհագրականօրէն հեոու ծնաձ էին մեր մեծերէն շատեր։ 1869ին ծնածէր Թումանեանր, Օտեանր, Շանթը ու յալէտ անմոոանալի եոմիտասր:
Երեւանր դարձած էր շքեղ տօնահանգէսներու ժամադրավայր։ Մեր հայրենի կառավարութիւնը մեծշուքով նախ ա պատրաստուեցաւ ու տօներ իր անսահման րարիթ մարղկային բանաստեղծին Յովհաննէս Թումանեանին ծննդեւան հարիւրամեակր, 1969 թուականին։
Տարրեր աչ խար համասերէ Հայաստան հրաւիրուած էին մեծ գրող ներ, բանաստեղծներ, օտար անձնաւորութիւններ, օտար հայագէտներ:
Շատերու հետ ծանօթացայ։
Ահա տանիմարքացի ՌՈԶԷՆԹԱԼը եւ պելճիքացի ԼԱՌՈՒՍը։ Երկուքն ալ հայագէտներ, աւելի ծանօթ մեր ոսկեղնիկ գրաբարին, եկած էին մասնակցեւու մեր գրական խրախճանքին: Խրախճանք, որուն հերոսը Ս եծն Թու մանեանն էր։
Ռողէնթալր, Լառուսր եւ ես նստած ենք Արմենիա հիւրանոցի ճաշարանին ձէթ։ Հեոու էն կը տեսնեմ Արամ հայկազը, որ այդ օրերուն ոչ թէ հրաւէրով, այլ անձնապէս եկած էր Երեւան, տեսնելու, գգալու, շնչելու, ապրելու Համար իր պապերու երկրին, իր երկրին մէջ, մեր անցեալն ու ներկան։
Յարգելով ոտքի կ՚ելլեմ, եւ օտար հիւրերուն կը ծանօթացնեմ Նիւ Եորքի մէջ ապրող մեր նշանաւոր արձակագիրը։
Արամ Հայկաղ կը յագուի։ Մինչ Ռոզէնթալն ու Լառուսր շնորհակալութիւն կը յայտնեն ինծի, որ իրենց ծանօթացուցի սփիւոքահայ գրող մը։
Հիմա, շորս հոգիով մեր զրոյցր կը շարունակենք:
Ռողէնթալր կը հետաքրքրուի Աուրիոյ հայութեան վիճակով։ կիսէ, թէ ձեռնարկած է գրելու վէպ մը Ուրֆայի հայոց կռիւներուն մասին եւ այն դերը, ղոր կատարած է հոն տանիմարքացի աղջիկ մը Միս "Յարէն Եփփէն:
Մեր մօտ, Հալէպ, կիսեմ, շատ ուրֆացիներ կան ու Յարէն Եփփէն մեծապէս յարգուած անուն է Հալէպի հայութեան համար։ Հալէպի Հայ երկրորդական վարժարաններէն մէկր կր կոչուի Յարէն Եփփէի անունով։
Տանիմարքացի գրողր կքուրախանայ։
Ար հետաքրքրուի իմ ու իմրնտանիքիս պայմաններովը։ Նը պատմեմ
