Բայց ղաղութահայ մեր կեանքին մէջ, Ասատուրին ծնունդը շահ մըն է անկասկած։
⁂
ԱՐԹՕ ԶԱԲՄԱԲՃԵԱՆը քսան տարեկանին եոմիտաս քանդակեր։ Նախ տեսայ քանդակին նկարր։ Ապա, նոյնինքն քանդակը ու բացագանչեցի բանաստեդծին գրածը.-
|
Երեւան, յաճախ կ՚երթայի Արթոյի արուեստանոցը: Հոն, վերնատունի մը կերպարանքը կ*ո ւր ո ւա գծո ւէր աչքերուս դէմ, այդ տունը փոքր Հայաստան մըն էր Հայաստանի մէջ:
Պատերուն տակ ուրարտական խեցեգործութեան նմոյշներ, մէկ կոդմը կախուած կարպետ մը, կիլիկեան գործ, հոն հասած 14րդ դարէն, չորս կողմր եո միտ ասր ներկայացնող նկարներ, առնուած տարբեր դիրքեր է, ձայնապ տնակներ, կրամաֆոն մը ու հայկական երաժշտութիւն:
Այս պատկերին վրայ գումարեցէք արուեստագէտին ներկայութիւնը եւ ներկայութիւնը եկող դացող արուեստագէտներու, արուեստասէր այցե լուներու եւ դուք կ՚ունենաք ոչ լրիւ պատկերը արուեստի այն մթնոլորտին, որ կը ստեղծու էր, ստեղծուած էր...
Արթօն ծնածէ Գահիրէ 1933թուականին։ Յաճախած է Նուպարեան վարժարան։ Իր առաջին ուսուցիչը եղած է արուեստի ուրիշ քուրմ մը ա Օննիկ Աւետիսեանր։
1962 թուականին Արթօն կը շահի Փրակայի Միջազգային Ցուցահանդէսին արծաթ մետալը, Բ. կարգի մրցանակ։
Այս, մեկնարկն էր։ 1967թուին Երեւանի մէջ, Արթօն արդէն ոսկի մետալակիր է իր «Մայր»ը եւ «Առնօ Պապաճանեան» քանդակներուն համար։
1968ի յուլիսեան օր մը երեւանեան իր արուեստանոցին մէջն եմ։ Ղիմացս վւաթթուած երկու գունդեր կան։ Հարց կու տամ.– Արթօ, որոինք են այս ւիաթթոցաւ որներր։ Համրերէ, կը տեսնես, կ*րլյայ պատասխանը։ Ու քիչ ետք, երբ թաց լաթերը կր բարձրացնէ, երեւան կեըեն Ալեքսանդր Սարոլխանի եւ Աոստան Զարեանի դիմաքանդակներր։
Որքան արտայայտիչ էին այդ դէմքերր։ Արթօն ինչպէս որսացած էր ներքին մարգը ու կալին լեղու տուած։ Արթօն, ամբողջ Հայաստանը պտտած էր քար առ քար։ Հողէն կարդացած էր մեր պատմութիւնը ու վերականգնած անոր որոշ էջերը...
