զէյթունցի Հին ՀալէպաՀայ, որ նոր սկսաւ գործել, Յարութիւն Զննողեանը, որ ապացուցեր նորութիւններ բերելու իր յատկութիւնը ու Դամասկուէի մէջ Սանուէլ ճիճիեանը, որ ոչ միայն Հայկական, այլեւ արաբական թատրոնի մէջ մուտք գործեց ու սիրուեցաւ Հաւ ասարապէս թէ* Հայ, թէՀ արաբ Հանդիսատեսին կողմէ իր նորարական խելօք լուծումներով:
Տակաւին կայ խմբավար Պօղոս Ապաճեանր, որ երկու երգչախումբ կր ղեկավարէ «Զուարթնոց»ն ու «Նարեկացի»ն: Արդէն քսանամեայ վաստակ ա նի:
Կայ պարուսոյց ԱրրաՀամ կոստանեանը, որուն մարզած Ն.Ս.Մ.Մ.ի խումբր արժանացաւ պետական գնաՀատանքի:
Սան ուսուցիչներ, ազատ ասպարէզներու Հետեւող երիտասարդներ... Ոտնակ մրն են ու բոլորը ունին մէկ անուն,
- Երեւանի Ոարձրագոյն կրթութեան Հաստատութիւններէն շրջանաւարտներ...
Ե^րբ եղած էր այսպէս... Միայն այսօր, երբ Հայը դարձաւ պետական ժողովուրդ։
⁂
ՅԱՍՈՈ ՎԱՈԴՒՎԱՌԵԱՆի Նիւ ճրրղիի տանր ակումբի վերածուած էր 1984ի Հոկտեմբեր -Նոյեմբեր ամիսներուն:
Այնքան ելքումուտք կար իր տունին մէջ, որ տեսնողը կր կարծէր, թէ ընտրական կեդրոն մրն է այս տունը:
ԱշխարՀի շատ երկիրներէն պէյրութաՀայ «ՎաՀրամ Փափաղեան» թատերախումբի տդաքը մէկտեղուած էին Նիւ Եորք, տօնելու Համար իրենց խումրին գոյութեան քսանՀինգամեակր:
Ու Հակաոակ բեմադրիչներ Դրիգոր Աաթամեանի եւ Պերճ Ֆաղլեանի ոգեշնչոդ ներկայութեան, գործին կիզակէտր Վարդիվառեանն էր:
Մարդ միայն ներկայ ԸԱալու էր Հոն, տեսնելու Համար թէ Յակորը որպիսի եռանդով, Հաւատքով, նուիրուածութեամբ գործի լծուած էր։
Ես ղինք Պէյրութէն կր ճանչնայի: Ոարեկամիս Հայկազին տդան էր։ Այդր ան: Հիմա տեսածս ուրիշ մէկն էր։ Համակ եոանդ, Համակ նուիրում: Այս Հենքէ տդոց թիւր եթէշատնայ, մենք դադութներու մէջ Հրաշքներ կրնանք գործել:
Հապա Յակոբին ունեցած դրականութի^ւնը, թերթերու պաշարը, արխիլային նիւթեր/ւ, զարմացուցին զիս: Մենք անՀատապէս Հալէպի կամ Պէյրութի մէջ այդպիսի պաշար ունեցող չունինք։
ԱՀ ա թէ ինչու Յակորը կրցած էր խմբագրել գիրք մը Պէյրութի «ՎաՀրամ Փափաղեան»թատերախումբիքսանՀինգամեակին նուիրուած։