Եր կուրն ալ տեսած էին Հայաստանը։ Եթէ Արակոնն ալ տեսած ըլլար Հայաստանը, զիս կընդունէր, ըսի։ Տակաւին չի մոռցածը։ Մոոցիր այդ դէպքը, հիմա այստեղ, մեղի Հետ ես։
Սեր թաղին նպարավաճառը ճայ է, ըսաւ Աամարան, երբ անոր րսի, թէ Հայաստանէն կոլ գամ, հաւաքեց թաղին բոլոր հայերը ել ես անոնց խօսեցայ Հայաստանի մասին:
Խօսեցայ իմ ծրագիրէս, Յովհաննէս Թումանեանը ֆրանսացի հասարակութեան ներկայացնելու մասին:
Աամարան ու Սատըլէն Պրաունր խօսքր իրար րերնէ խլելով, ըսին թէ հրատարակչականի եւ մամուլի պայքարը ահաւոր է Ֆրանսայի մէջ։ Ամենամեծբանաստեղծին գործերուն տպաքանակր հինգ հաղարը թանցնիր։ Տպագրուած գիրքը գնորդ պէտք է ունենայ, ընթերցող պէտք է ունենայ։ Թարգմանուած հայերէն գիրք մը քանի՜*ընթերցող կրնայ ունենալ, այդ չենք գիտեր։
Եթէ հայերը սրոշ թիւով սպառելու կամ դնելու պատրաստակամութիւն ունենան, հարցը կը դիւրանայ։
ճիշդ էին, այստեղ ալ ուժի հարցր կը բարձրանար իր ամբողջ հասակով։ Բանաստեղծութեան լաւ ըԱայը քիչ էր, գիրքի մը տպագրական յաջողութիւնը կու գար սպառման քանակէն։
Բարեկամութիւնը, ըսաւ Աամարա, բացագանչութիւններով յառաջ չ*երթար։ Դրամը կարեւոր է։
Այ, օրինակ մը տամ ձեղի, որ խօսքս րԱայ համոզիչ։ Ես «էօրոբ» ամսագիրի խմբագիրն եմ։ Մեր ամսագիրր սիրուած ու գնահատուած է նոյնիսկ թշնամի հոսանքներէ։ Վերջին մէկ տարուան ընթացքին մելանին, թուղթին, տպագրական այլ պիտոյքներու սակերը չորս ան գամ բարձրացած են։ Աշխատա վար ձերը մնացած են նոյնը։ Մենք բաժանորդներ կը կորսնցնենք։ Այսպիսին է հարցը։ Գործնական ԸԱալու համար, գտիր տասը, տասնըհինգ բաժանորդ, որ «էօրոբ» դնեն, մենք երախտապարտ կրըանք ձեղի։ Տեսանք որքան դժուար է մրցակցութիւնը...
Աամարան ինծի համար մակագրեց իր մէկ վէպր «Թուլոլզի Գաղտնիքները»։
