⁂
ԽՐԱՄԴ ՍԹԻՒՎԵԼԻՆԿ
Հոլանտացի այս բանաստեղծը նախ ճանչցայ թղթակցութեամր։ Ու օր մրն ալ մեկներայ Ամսթ երտամ, տեսնելու համար բարեկամս:
Պրիւքսէլ՜Ամսթեր տամ վայրաշարժը կէս գիլերէն ետք կը հասնէր Հոլան տայի այս քաղաքը, ուր առաջին անգամ կերթայի:
Փարիզի Գի ւս7 Սրբազանը ինծի տուած էր հասցէն եւ հեռախօսի թիւր հայու մը Տբղատ Գինեպանեանին, որ հոն գորդագործութեամբ կը ՂԲադէր:
Պրիւքսէլէն հեռաձայնեցի Գինեպանեանին: Ըսի թէ բանաստեղծ մը եւ գորգավաճաո մը կ*ոլղեմ տեսնել Ամսթերտամի մէջ։
Ուզիզ տունս կու ղաս, ըսաւ, պանդոկ չես իջներ, տունս, հայու տուն է, այլապէս կր նեւղուիմ:
Մինչեւ ժամը երկու դիս կր սպասէին գլուխնին կախած իրենց Հայլէկէվէկ փողոցի թիէ 35 տան լուսամուտէն։
Հէյ-հէյ, պոռացի փողոցին ծայրէն ու ձայնս արձագանգեց գիշերային խաւարին մէջ ու ուք գիտէ, քանիներ հայհոյեցին իմ անյայտ հասցէիս:
Իսկապէս հայկական տուն էր այս մէկը հոլանտուհի կնոջ ներկայութեան, որ մեղի պէս հայերէն կր խօսէր: Մի ղարմանաք, պարոն, ըսաւ, ամուսինս սորվեցուր ինծի հայերէնը։
Առաւօտեան, Տրդ ատ Գինեպանեանր ըսաւ.– Ւ^նչ ընելու եկած էք հոս, ես այս երկբին մէջ ծերացայ։ Ահա քառասուն տարիէ ի վեր այստեղ եմ, արեւելեան ու հայկական գորգեր կը վաճառեմ արեւմուտքի այս մարդոց։ Ըտյց զիս ջաղացպան չկարծես, ոլսերուս եւ գլխուս ալիւր տեսնելով։ Ես , Արշակ Ալպոյաճեանի քրոջորդին եմ։
Պար ոն Գինեպանեւան, ես ալ ձեդի պէս աոեւ տրական եմ։ Եկած եմ ԱմսթերտամՀ բանաստեղծութիւն ծախելու, հայ բանաստեղծութիւն։
Զէի լսած, այդ ինչպէ^ս կիըայ...
Ըացատրեցի ծրագիրս։ Անմիջապէս կապ հաստատեց համալսարանին հետ, որովհետեւ բարեկամս Խրամդ Սթիւ վելինկր ոչ միայն բանաստեղծ էր եւ «Նոյէ Ֆամէ» (Նոր Ըոց) գրական ամսագ իրի խմբագիր, այլ նաեւ դասախօս Տնօրէն Ամսթերտամի Գրականութեան Ընստիտուտին։
Սթիւ վեինկր հոն չէր։ "Սադաքէն քսան քիլոմեթր մր հեռուն գտնուող աւանի իր տան մէջ դասախօսութիւն մը կը պատրաստէր, զօր պիտի ներկայացնէր Պրիւքսէլի ֆչամաններուն։
Հեռախօսեցինբ տունը։ Զիս հրաւիրեց իրենց մօտ։ Գրկաբաց ընդունուեցայ։
