Տոքթոը, ըսաւ խեղճ կինը, կը հաճինք սա ասեղը սըսկել ինծի։ կաաաըեցի խնդըանքը։
Բիչ ետք, պառաւը եըր մեկնած էր, եկաւ Շաւարշ Նարդունին։ Առ, ըժիշկ Այվաղեան, ըսի գրագէտին, առ, քու անունովդ Հինգ ֆրանք շահած եմ հայ պառաւէ մը...
- Հապա, աղաս, անգործութեան պահեըուս նման գործերով ալ զրաղիմ... վերջացուր Բալուեան:
Հալէպ, 1985
Ադամեան անունէն մեկնելով չկարծէք, որ դերասանի մը մասին պիտի խօսիմ։ ԷՒչ։ Այս Ադամեանը սսեցի էր, ինծի ծանօթ ու րարեկամ սսեցի վեց Գըիգոըներէն մէկը։
վեց Գըիգոըներէն հինգը կապրէին Հայաստան: Այս մէկը Փարիզի մէջ կ*ապրէր։ Լաֆայէթ փողոցին վրայ։ Ո՜°վչէր ճանչնար այս Պ՝րիգորը* որուն դերձակատունր հայկական ակումբ մըն էր տեղացի ու գացողեկող հայերուն համար:
Այս դերձակատունը շրջան մըն ալ Ուիլիըմ Աարոյեանի հանդիպման վայրն էր։ Ով որ Աարոյեանր տեսնել կ*ուզէր, կրնար Գրիգորէն հասկնալ թէ ոՂր կր գտնուի մեծ գրողը։
Ղրիգոր Ադամեանին ծանօթ՜ացայ իմ փարիզեան հրապարակային մէկ ելոյթիս աոիթով։ Եր տունը հրաւիրեց, դերձակատունը հրաւիրեց։
Մարգ մը, որ մինակը կրնար հայութիւնը ներկայացներ մարգ մը, որ չէր կազմուած բջիջներէ, այլ՝ հայութենէ։ Ղեր ձա կա տունին ա չխտ տանք ի սենեակը մանրակերտ Հայաստանն էր։ Պատերուն վրայ տեղ մնացած չէր. տեղ մը Հայաստանի քարտէսն էր, կողքին՝ Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը, քիչ անգին * Պարոյր Աեւակը, վերը * Շիրաղր, անոր դիմաց * Շաւարշ Միսաքեանր, անոր կողքին Ուիլփրմ Աարոյեանրք հապա Անդրանիսկը, կեդրոնական դիրքի վրայ, Առ միտ ասր չէր մոռցուած - պատկերասրահի մը մէջ ենք։
Ղրիգոր Ադամեանը անցած է տարագրութեան ճամբաներէն, դարձած է ֆրանսահպատակ ու երկրորղ համաշխարհային պատերազմի Օրերուն կռուած է ֆաշիզմի դէմ։ Այս վերջին իրողութիւնը իր հպար տութեան աղբիւրներէն մէկն էր։
1968թուականի ամրան հերթական այց ելո ւթիւնն եր էս մէկը տուած եմ Փարիզ։ Փարիզ երթալ ինծի համար միշտ ալ նշանակած է հանդիպիլ բարեկամներու։ Ահա Ղրիգոր Ադամեանի դերձակատունին մէջն եմ, թեւի ս տակ ծրար մը։
