Օր Մր»:
Հաճելի, կրքոտ խօսակից էիր։ Մէկ ու կէս տասնամեակ ճաշարան բանեցուցիր Սարսէյլի ու Փարիզի մէջ «մոռնալով» գրականութիւնը: Դարձար ճափոնական ճաշացուցակի Հետեւող մր, մինչեւ Թոքիօ գացիր ու մինչ ուրիշներ ճաշարան բանեցնելով հարստացան, դուն... ճաշարանդ փակելով վերադարձար գրականութեան, որուն ապահարզան չէիր տուած երբեւիցէ։
Օր մը, ձեզի էի դարձեալ: Կը խրատէիր, որ աղ շատ օգտագործեմ, մինչ բժշկութիւնը հակաոակը կը պնդէ, յատկապէս տար իքը առած մարդոց համար: Ինծի ըսիր.– Տանձ չուտես: Ինչո^ւ: Զե^ս գիտեր, ըսիր, մեր ժողովրդական խօսքը.– Տանձ գլուխ: Տանձ ուտողը կը դաոնայ ճաղատ:
Ւսկ երբ հարցուցի, թէ դուն տանձ կքուտե**ս: Անշուշտ ոչ. պատաս խանիդ վրայ կուշտ ու կուռ խնդացի, քանի որ մաղերդ շատոնց մնաք բարի ըսած էին գանկիդ:
«Փորձ»դ կր սկսիս այսպէս.- «Մենք աղքատ էինք»: Ոայց դուն միշտ հարուստ մնացիր, Որբունի, ու անկասկած հարստացուցիր մեր գրա կանութիւնը քու հալածուածներովդ:
Օր տու, Սեւ Ծովու ափ, Սեւաստափոլ, Պոլիս, Մարսէյլ, Սթր ադ - պուրկ, գերմանական գերութիւն երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմի րնթացքին, 1945ին ազատում գերութենէ, 1946ին երեւանի հայ գրողներու Օ. համագումարի պատգամաւոր, «Վարձու Սենեակ» պատմուածքներու գիրք ու յետոյ գիրքերու շարք ու 1980% կեանքիդ վերջակէտը:
Ոեզի համար կրնանք ըոել կեանք մը գրականութիւն:
Դուն էօքսիւզեան կր կոչուէիր: Հիմա, որ Փարիղ կու գամ, կը զգամ թէ հայ Փարիզր որբացած է աոանց քեղի, Որբունի:
եր փնտռեմ Սարաֆեանը, Թօփալեանը, Նարդունին, քեՀզ Որբունի, Ոալուեանը, Դմբէթեանը, Ահարոնը, Ալեքսանեանր ու ոչ մէկդ կը գտնեմ:
Որբացածէ հայկական Փարիզր:
Հալէպ
Պոլիս ծնած, գրականութեան ծառայելու բոլոր տուեալներով օժտուած այս մարգը, կանուխէն յոյս ներշնչեց, որ ինք կրնայ դառնալ ՍփՒւռՔՒ գրական քննադատներէն մէկը, մամուլի մէջ երեւցող իր քննադատականներով եւ Ակսել Ոակունցի մասին հրատարակած վերլուծական դԻրքոՓ
Եղաւ ուսուցիչ ու խմբագիր։ Ապրեցաւ Փարիզ, բայց աւելի՝ Սար-
