Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/124

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

֊ 102 -սոլա գեղացւոյ Հարէլմուկքներ կ՚ընէր քա^ րեն ե ծիծաղական բաներու վրայ կը զքաՆ^ չանար • խեղճը փողոցներուն լուսաւորս ա. թիւնը Հասարակաց ուրախութեան անաալ, րակուսելի նշան մը սեպելով^ » ե. աձնաաա^ ցոյցէն սուրբերէն զատ Հանդիսի ուրիշ^ աո.իթ չկարենալովդ ըմբռնել միամաաբար Հարցուց որ արգեօք սուրբ Գ\ապոլէյՆխ պատուոյն Համար էր որ քագպքը լուսս» ^ ւորեր էին ։ որ ուրիշ^պարաղայի ա/Էթ

եղած Ը1ԸսՐ ալրիաիոս , ձաա պիաի զուարճանար այսպիսի Հար՛ց մունքՆերէ • բայց աս վայրկենիս վերքին աստիճանի բարկացուցին անոնք ղինրր * գետեզերքէն եա գսւրձաւ Ս%աւրիտիոս » ե երբեմն /»ր^ բեմն անյագ աչբով ։1ր կր նայէր գետին սե. ու խորին քրոյն վր՚սյ » որ կարծե ս թէ

կը Հրաւիրէր ղինքը« ԵՐՐՈՐ Իր 1"ՈԼՍԸ Պւ֊

տաւ » շիտակ գնաց ատրճանսւկներուն տուփը բացաւ • քանի ւքը վայրկեան րոր֊ բղբեալ ու ախուր նայու ածքով ւ/չա ւյննեց զանոնք ք ճւ յետոյ

- « հնացէք , ըսաւ խուփր 1 կամաց կամսւց գոցեչով. քնացէք է հՀ Հաւատալ, րիմ՝բարեկամներս , մինչեւ այն ազատու^ թեան օրն՝ որ ղձեզ արթնցընելՈԼ պիաի գամ՝» ւ

Օւցւէւշտճ Ե7