Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/128

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

֊ 166 -

երԼնալռւ գիտաւոբութեամր * • իքէ ազգե^ րաց ու&ովբ , մարա&ոյն գիբութեա*ւ/րն* ակաաներուն ճերմրկաթեամբհ աւ կար*, մբադեգ շրթունքներովը փարոաի* մը\Հե^ ռոլէն կիմացընէբ Հիմոժի\երկբկնըցԽլը* յ^ագգադինէ ներս մսաաեին\պէս\ք իբքմ^ւ թէ իբ ազգականին շուարեւմը գիզյցա&րքլ, լար՝ քովընսաեցուց դինբը* &ո§ՀՈւ§սնց>էեա*, տ/անակ թողլու ոբ աոֆի իրիկուանորոշոէ>աե բաներուն վրայ խօսք բանայ՝ սէթա*. իմաչ, ցրնել իր միտքը թկ ինլ կերպով կ՚աԱգԷր որ իրենց կենացը կարգ գէ*են *\1գըոկր թկ աաւաֆին զորձքերնին ա/ն՝ պիաի» ըլլար՝ **ր առանձին թաղի մը ճւ մի ե\ նոյն \տան–մէք^ երկու պղաիկ բնակութիւն գանեն ք մէկը՝ ^աաքիտիոսի ք մէկայն՝ իրեն, Լ քկապայի Համար ուր՝ աղքաաարաբ><Հ աստա տուին՝ ինչպէս որ ասկէ ետղրը իբենցիաեպճ վիճոկ Կին կրվայէէր * ^աղգաղինէտիընաւարե» կութենԷն քանի մը ագամէսնգ\խաչըսցու^

ցաե* Էր գ որոնք աղէփւմարգիգոճՀեօյն տուահներն Էին , ճւ զորոնք՚առանց մաանքի*Հեաը բերաձ Էր օ-Ա^ւճւ^^Հքօ նաև գիներնին պիաի բաւէր իրէնց<վխաե^. ղուելոձն ե միանգամայն իրենց. \ առիքին պիտոյքներուն եախքին < ՀՀաւական*էր որ Հաստատուն ձեոք §Րը կառավարէր ղինբր և Հաւատարիմ՝ սիրտ մը պաչՈոգ անէը | |քագգաղինէ պիտի կարենար իր ՚կեաՏքթն ապաՀովցընել 1ւ իր քմացն յարմաըրոյն մը շինել ւ կարիճ էր ասղնեգորձութեան

□ւցւէւշտճ ԵV