Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/14

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ատեններուն մէջ տեղը , տեղացիք խմբովին ժողվուած գեղին մուտքը՝ արևուն հրատապ ուղղահայեաց ճառագայթներուն տակ կը սպասէին լուրջ դէմքով ։ Բարիզէն Լիմոժ գացող ճեպընթաց կառաց անցնելուն ․ աս էր իրենց միակ զուարճութիւնը տօնի օրեր , որ թէ և կարճ , այլ շատ ախորժելի էր , ինչպէս այն ամէն ուրախութիւն որ տևողական չէ ։ Երբոր հեռուանց անոր գալուն ձայնը կը լսէին , ճամբուն երկու կողմը հանդիսիւ կը շարուէին ․ յետոյ երբ անուահոլով մեքենայն ձիերուն երաց ընթացքովը օդուն մէջի երկու կարգ քիթերուն , պաղ աչքերուն ու բաց բերաններուն մէջէն թռչելով՝ ճամբան զարտուղածին պէս կ՚աներևութանար աչքէ փոշւոյ ամպի մէջ ծածկուած , այս բարի մարդիկները գոհ սրտով իրենց տուները կը դառնային ։

Արդ մեր ըսած կիրակի օրն ալ անանկ կ՚երևար որ ուրիշ կիրակիներուն պէս պիտի անցնէր ․ բայց երկինք վճռած էր որ այդ օրը Նէօվի-լէ-Պուա գեղը այնպիսի հրաշք մե տեսնայ , որուն ա՛լ յոյս չունէր՝ յիսուն տարուան սնոտի ակնկալութեամբը սաստիկ վհատած ըլլալով ։ Ճեպընթաց կառքը փոխանակ նետի մը պէս թռչելու՝ ինչպէս որ սովորութիւնն էր , ճամբուն վրայ կեցաւ ընդ մէջ մարդկանց երկու խումբերուն ։ Այսպիսի անակնունելի տեսարան մը ու բաղդին այսպիսի անկարծելի