- 126 -որ ահ սա ւ անոր գէՀքին ամգոա^նութի ւ նր , սոսկացաւ ք&աց « ՀՀրթսւնթնՀրր փա^օս^ էդակաե էին ք աչուըները խորցած՛ Աեարեր լուսոաէմը կը փսխէին՛ •իեդՀ*ագՒ քիկըվաւխնալովյ\քաւրիաիՀպխվրսզ% ոգ^թց զանիկայ ^ագգա զինէի խուցը սովսրօքրաբ չասէ ուշ^ կը ի^րայջ
յ^աւրիսփոս Հրեց անցաւ ու < իր սենքատկձ աուանձնացաւ * թաց պաաուՀանին ^սօ^քձլ նստեցաւ. է ու ինչաՀան ասձսւ+սէ քքաիկ նէր Հովուն մոնչելը պարպփզքՀ* մէքյ, Լ կը գիտէր երկիկն , որ իր չափ մութ
ու մրրկալից չէր *տ կրր^ր անկսզին «Լաւ՛ քերմը րոներ էր՛՝ զի՚կթը է ՝ ձ. երրոր ՛եկան զիհքը տեսնելու* ցնորած Էր *
իր կեանքը վօոսնզէի*/էջյ1<երձար * երիաաո*է*րգըչիր կրցաե պչ^պիսինՈրՀխ ճակի մը րուՀն Հարուածին*գիմանաըչ-զոր Հեռաւոր կը կարծէր . ինչպէս\ֆօխ ^ւաւ^ ^ մարմէսրիոնթն ձեկ%րը՝րոնելոլ^ աս*են\ք\ արւ^ պէս Աաւրիաիոս ալ կազծակնմՀար \եզեր էր * կակայն քաՀչ րժշկաց խնՓ*ֆ& ^Հրի֊ աասարգութեան ոյժն որ դխա մՀոֆալ չէր՝ ՝ի Գէմա , ե. ման աւանդ\\^սպգա զինէի ե. (\րսոշայի անխոնջ Լ. փոյթեաանզձխը. նամքը է կամաց կամաց կենգանացլՈԽցին զինքը > իրարու Հեա կը մրցէին իրեն
յէքյ ^ււ>ս«ե ա\աձովյա%1ԸէասՐ «Լ ււձ^տսւ»* մՏարգը
խօսող^արձա^ի մը ձևաք աարւ աաԽ%ը , կայծակը կ%իՀ%սքյ Գէի–՛* . ^րկհռ պաաա^^էով կը կլ^ պա&քկպյ ։
Ըւցւէւշտճ Ե\ք
