Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/194

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ԺԲ

պդաի սեդչսնաաան մը մէք դրու եր էր ք որ *սդու.որ թդթով $Րը պա^, տած Էր ամենէւին նման կաղնիի վւայաէ քանդակներուն « կրակէոբանբ ծածկուած Էր աստղածաղէլի է աաՀլեայի ե. վարգի Փունջերովդ» միակ պատուՀանն որ կար Հոնաեղը պարաիդին ծաուերուն վրայ կը նայէր « որոնց աեըեները ժանգոաեր էին աշնան սուր ու թեթե. քամիներէն ։ դչսնը քիչ մը նեդկեկ էր • Ճոխութիւնը կարթուսեան կրօնաւորի ւ/ըն ալսանախորժ չէր կրնար տեսնուիլ• րայց ձեան պէս սպիաակ ծածկոցին վրայ ամէն րան աէա^ քրսւթեամբ կը փայլէր , ամէն բան ղը^ ւարթ » վայեէու֊չ ու Հաճոյական աեզք մը ունէր ։ \)րրոր \^աւրիտիոս գերմանացի րի որ գին գխ/ացը նսաաւ « որ անձամբ իր աղքատին ճաշոյն կերակուրները անանկ չնորՀալից կերպովմր կը բաժնէր% որ շաա Հարու սաներու քով^ ալ չգան ուիր , Համո^

Օւցւէւշտճ ԵV