- 494 -
աէս իր \յլեկարա քրոքը ձայնէն , ասանկ \քաւբիտիոս ալ ^ ա զգա զինէի եբգը լսե^, 1Ր՚Շ ՒՐ խղճմաանաց խայթերը կը հան^ գարաէին • կամաց կամաց քաղցրութիւն մը կը ծաւալէր ներսը • ե. անզգալի կեբ^, պով^ մը սիրտը կ՚ելլար ։ Աււաձ ախորժն հետզհետէ աւելնալովդ » ալնչափ աւելի սիրտը զեզանելու կը մօսփկնար • հուսկ յետոյ առատ արցունքներ կը վսսլէին ա^ չուըներէն։ \Լրցո*~նրը աստուածային պար^ գ1ւ մըն է • երկնային ցօղն է որ մեր աղ^ աեզութիւնները կը լուանայ է \Հաւբիաիոս անով զտուած սրրուեցաւ <
ի բաց տուեալ յիշեալ օրերն որ եբթա^ կը քիչնային » ժամանակն սքանչելի ժամերովդ կ՚անցնէր * երկու տարին
որ ^ աւրիտիոս այն չափ ահաճութեամբ իբրե գրաւ շնոբհած էր իր մօրպքեօւ թո^, ոյսնը խել մը ամսէ ՚ի վեր ը/ընցած էր • բայց իր մսղքէն չէր անցնէր իր ազատու,^ թի՛նը պահանգելու ։ \Լշխաասւթիւնը սի^ րել սկսելէն ետքը « իր արուեստին վրայ սէր ձզեր էբ • ւ»ձ երբէք գործողութիւն կը պակսէր իրեն • <1| եաբոս ^արսոյի ձեոքո^ վը է որ աննման ու անշահասէր բարեկա^ մութեամբ մը կապուած էր հետը » սաէպ ստէպ յանձնարաբութիւններ կու գային առ.անց իր ուզելուն ալէ աւբիաիոս զրե^ թէ այնչափ յաջողած էր փայտի մեծքան^ գակագոբծութեան մէք որչափ իր հայրն յաքողած էբ տղոց խաղալիկներու ե. կագ,
□ւցւէւշտճ ԵV ՀյՕՕՀւՇ
