Էջ:Զբօսարան մանկանց.pdf/236

- 204 - .

ու աոանց իսկ մաածելուն% ճիշգ իր մօրա^. քեռ թոո֊անր կերպարանքն Հաներ էր փայլ. աին վրայ ։ գէպքր լուսաւորեց ղինքը ♦ բայց այս պայծառ, յոյսը գբեթէ մէկէն փա^ րաաեցաւ է \*՚նլ կրնար ըմրոնԼլ |\աւբի^ տիոս սիրոյ այս պարկեշտ սկղբնաւորուա թիւնր ք ինքն որ ինչուան ան աաեն կրից գինովութիւնն ու ղեղմունքր միայն ճանչ^, ցեր Էր է (յ է ս կայն այգ օրուընէ սկսեալ զգացած նեղութիւնն երթալով աւելցաւ » ե իր ներքին; Հանդարտութիւնը սասաիկ աակնուվրայ եղաւ ոբչաւի որ ինքը չէր Համարձակէր րսելու կամ* նոյն իսկ իր ան^, ձին խոստովանելու ։

Այւ/ I) • էյղիսարեթի քանգակր աՀաւոր ՚քըըիկ մը պիաի րերէր իր կենաց վրայ ) էւ \^աւրիաիոսի մպքէն ալ չէր անցնէր որ նիկայ պիտի ըչըոր իր վիճակը րոլրրովին որոշողը է

Այս քանգակր գեո. իր գործարանն էր • որովՀետԼւ գրեթէ չէր ուալէր Հեռացընել զայն իր քոաէէն * Լւ թէպէտ խել մը ան^, գամ՝ Հարուստ ազնուականը մարգ խրկեր էր առնելու , ալրիաիոս միշտ պատ^ ճաո֊անք ՛քը կր գտնար ուշացընելու ք րսԼ֊ լով թէ սա կամ՝ միւս կտորը գեո. գրչի կա^, րօտ էր • րայց ընգ Հակառակէւ ամեն Լի ն չէր գպչէր իր ձեռակերտին , Լ– իգմալիո^ նի պէս կը նայէր միայն անոր վրայ * Ա– ռաւօտ մը ազնուականն անձամր եկաւ \Հաւրիտիոսի ընակարանը ։ ՀՀարձրաՀա^,

ՇօօջԽ