֊ «167 -
բաստ ծաոայեըսւ , ձ. \\իզբա կամ՛ թէ ը^
սեկ կ*գղքոիս (հ^^Լ*ԲՒՈՐԳ*՛ աԼ ւգասէուհանին մէքյսթսոակի մը վբայ նըս^ ս%աե՝ գագգխորէն վիպասանութիւն մը կը կաըգաը •
\քրկաբ աաեն ասանն ու. խանութը աս ալ, ճուէ դարձան . 4 ան աստիճանի հաոաւ հօրը մաղձոտութիւնը > որ պէչամէն բանի անատբրեր էր ♦ նոյն իսկ իր Օրինակը րսկ րեկամին * ըսուած անՀերնիս
ֆուպւՀսէչիխորհրգին Հոիկ ընկոՀ կաա շւոյ , վաճառականութիւն սկսեր էր րնեէ* Հւ քիչ ատենքււան մէք շասա սաակ վաստը± կեր էբ է անանկ որ |||ան (իուգմևվւէն վախ առած Հաղտր ֆիորինը կրնար անոր դար*, ձըկեէէ թէ Որ անի կայ մերժասծ չըջըոր բո֊ չորովին . բայց գեո. իր որգւոց վիճակին վրոց տեղեկութիւն մը չէր յսռած ւ
- յ^ինչգեու ամէն բան խասնափնգոր ա^ սւաէ կ՚երթար խանութին մէք^ ե ստակի գանձանակը սասաիկ կը պաբպու֊էբ , ք^ուգմաէշ հիւանդացած անկողնին վրայ պսակեր էր . րայց որսվհեաե֊ նշան մը չէր տար խօզքով^ թէ ծանր հիլանգութենէ մը բսնուեր է։, կը կարծէին որ սովորական թեթէւ տկարութիւն մըն էր Լ ան կերպով խնաւքք կը աանէքն վրան «
Աւսքքճէ/ձ աասդ.օա մը ծերունին ըսաւ որ քէՀյքմանս րմիշկն ու. \\րինաէլը կանչին « Գրինաէլ գմբաղգաբաբ %ոլոնիա քա^ գաթր գացեր էր իր վաճաոյսկաեութեան
□ւցւէւշտճ ԵV
